 |
|
|  Τρίτη 5/11
Και βιαστής ο Τραμπ;
Μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση σε βάρος του από γυναίκα που υποστηρίζει ότι τη βίασε τη δεκαετία του 1990
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Μια γυναίκα, που κατηγορεί τον Ντόναλντ Τραμπ ότι τη βίασε πριν από 23 χρόνια μέσα σε ένα πολυκατάστημα στη Νέα Υόρκη, μήνυσε τον Αμερικανό πρόεδρο για τις δηλώσεις που έκανε τον Ιούνιο, όπου αρνήθηκε ότι η επίθεση διεπράχθη, ενώ επέκρινε την καταγγέλλουσα που υποστήριξε κάτι τέτοιο.
Η Ε.Τζιν Κάρολ, μια αρθρογράφος το γυναικείου περιοδικού Elle, αναφέρει στην αγωγή που κατατέθηκε σε δικαστήριο του Μανχάταν ότι ο Τραμπ είπε ψέματα σχετικά με την επίθεση και «κηλίδωσε την ακεραιότητά της, την τιμιότητά της και την αξιοπρέπειά της» επινοώντας ένα «πλήθος σχετικών ψεμάτων» για να εξηγήσει ότι εκείνη θα σκαρφιζόταν το περιστατικό.
Ο Λευκός Οίκος δεν έχει ανταποκριθεί στο αίτημα να σχολιάσει. Η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Στέφανι Γκρίσαμ είπε στη Washington Post ότι η «μήνυση είναι ασήμαντη και η ιστορία απάτη, όπως ακριβώς η συγγραφέας».
Η περιγραφή της Κάρολ σχετικά με τον φερόμενο βιασμό της στο πολυκατάστημα Bergdorf Goodman στην 5η Λεωφόρο, ο οποίος συνέβη μεταξύ του φθινοπώρου του 1995 και της άνοιξης του 1996, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New York τον Ιούνιο, με το απόσπασμα να προέρχεται από τα απομνημονεύματά της που δημοσιεύτηκαν τον επόμενο μήνα.
Μετά τη δημοσίευση, ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε δηλώσεις ότι δεν βίασε την Κάρολ και δεν την είχε ποτέ συναντήσει. Υποστήριξε ότι εκείνη «έλεγε απολύτως ψέματα» στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να προωθήσει το βιβλίο της.
«Θα το πω με πολύ μεγάλο σεβασμό: Πρώτον, δεν είναι ο τύπος μου. Δεύτερον, δεν συνέβη ποτέ. Δεν συνέβη ποτέ. Εντάξει;» διαβεβαίωσε ο μεγιστάνας στην εφημερίδα The Hill.
Στη μήνυσή της, η Κάρολ λέει ότι η επίθεση διήρκησε δύο με τρία λεπτά, προτού εκείνη τρέξει μακριά από τα δοκιμαστήρια στην 5η Λεωφόρο.
Σύμφωνα με την ίδια, εκμυστηρεύτηκε λίγο αργότερα σε δύο φίλες της, τη συγγραφέα Λίζα Μπίρνμπακ και την πρώην παρουσιάστρια Κάρολ Μάρτιν, τον βιασμό της, όμως δεν κατήγγειλε τον Τραμπ στις αρχές διότι φοβόταν για αντίποινα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
