 |
|
|  Παρασκευή 11/10
Πώς μπορούν και επιβιώνουν τα τόσα αδειανά εστιατόρια στο Μιλάνο;
Απλώς γιατί αποτελούν βιτρίνα της Μαφίας
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μία νέα διέξοδο για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματός της έχει βρει η μαφιόζικη οργάνωση 'Νντράγκετα, ανοίγοντας εστιατόρια στο Μιλάνο, την οικονομική πρωτεύουσα της Ιταλίας, τα οποία όμως δεν έχουν πελατεία, ούτε και λειτουργούν ποτέ, όπως εξήγησε ο διευθυντής της Διεύθυνσης Ερευνών κατά της Μαφίας (Dia), Τζουζέπε Γκοβερνάλε.
Ο Γκοβερνάλε αναφέρθηκε στην τακτική αυτή, ονομάζοντάς την «Γραμμή των Βαΐων», όχι γιατί στην διάσημη πλατεία του Ντουόμο έχουν τοποθετηθεί οι (αμφιλεγόμενοι για την αισθητική τους) φοίνικες, αλλά γιατί θυμίζει την ανάλογη νουβέλα του Σικελού συγγραφέα Λεονάρτο Σάσα, που περιέγραφε τις τακτικές που ακολουθεί η Μαφία.
Όπως πρόσθεσε, «η εισαγγελία του Μιλάνου, μου έχει αναφέρει πως το 2018 άνοιξαν κατά 38% περισσότερα εστιατόρια εν σχέσει προς το 2017. Είναι γεμάτα αυτά τα εστιατόρια; Όχι, είναι άδεια, αλλά εάν σήμερα η ‘Ντράγκετα έχει πάνω από 100 εκατ. ευρώ μαύρα χρήματα, μπορεί και να χάσει τα 50 επενδύοντάς τα, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι τα άλλα 50 εκατ. ευρώ θα μπορεί κάλλιστα να τα δικαιολογήσει».
Ο Γκοβερνάλε επεσήμανε το μέγεθος της διείσδυσης των οργανώσεων της Μαφίας στον πλούσιο ιταλικό βορρά: υπενθύμισε τι συνέβη στην πόλη Μπρεσέλο, κοντά στη Φλωρεντία, όπου η διείσδυση της ‘Ντράγκετα στην τοπική διοίκηση ήταν πλήρης και αρχικά απαρατήρητη.
Παράλληλα, υπογράμμισε πως πλέον η Μαφία είναι «διαφανής», όπως «τις δεκαετίες του ’60 και ’70, οπότε όλοι έλεγαν, ιδίως στο Παλέρμο, πως "η Μαφία δεν υπάρχει", επειδή ήταν ακριβώς διαφανέστατη» κι όλοι γνώριζαν γι’ αυτή. Μάλιστα υπογράμμισε το παράδειγμα της πρόσφατης καταδίκης σε 14 χρόνια του Αντονέλο Μοντάντε, που επί χρόνια ήταν επικεφαλής του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Σικελίας και, τύποις, πολέμιος της Μαφίας, αλλά αποδείχθηκε εμπλεκόμενος στη μαφιόζικη οργάνωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
