 |
|
|  Τρίτη 1/10
Σε ποινή φυλάκισης καταδικάστηκε στο Ιράν,κατηγορούμενος για διαφθορά, ο αδελφός του προέδρου Ροχανί-΄Αλλοι τέσσερις άνδρες καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές για κατασκοπεία υπέρ των ΗΠΑ και της Βρετανίας
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ιρανικό δικαστήριο καταδίκασε σήμερα τον αδελφό του Ιρανού προέδρου Χασάν Ροχανί σε πέντε χρόνια φυλάκιση, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος των δικαστικών αρχών Γολαμχοσεΐν Εσμαϊλί.
Τον Μάιο ο Χοσεΐν Φερεϊντούν είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης στο πλαίσιο υπόθεσης διαφθοράς, η οποία, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του Ροχανί, ήταν πολιτικά υποκινούμενη.
Ο Εσμαϊλί εξήγησε ότι ο Φερεϊντούν ενδέχεται να αντιμετωπίσει και άλλες κατηγορίες σε άλλες υποθέσεις, χωρίς ωστόσο να δώσει περαιτέρω πληροφορίες.
Στο μεταξύ ιρανικά δικαστήρια καταδίκασαν έναν άνθρωπο σε θάνατο για κατασκοπεία υπέρ της CIA και δύο ακόμη σε δέκα χρόνια κάθειρξη για το ίδιο έγκλημα, ενώ σε δέκα χρόνια καταδικάστηκε και ένα τέταρτο πρόσωπο για κατασκοπεία υπέρ της Βρετανίας, σύμφωνα με την ίδια πηγή.
Προς το παρόν δεν είναι ξεκάθαρο αν κάποια από τις υποθέσεις αυτές συνδέεται με την ανακοίνωση που είχε κάνει τον Ιούλιο η Τεχεράνη ότι συνέλαβε 17 κατασκόπους που εργάζονταν για τη CIA.
«Ένας άνθρωπος καταδικάστηκε σε θάνατο για κατασκοπεία υπέρ της υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ (…) όμως έχει ασκηθεί έφεση στην απόφαση», επεσήμανε ο Εσμαϊλί.
Οι καταδίκες σε δέκα χρόνια κάθειρξη των δύο άλλων ανδρών --που ταυτοποιήθηκαν ως ο Αλί Νεφριγέ και ο Μοχαμάντ Αλί Μπαμπαπούρ-- για κατασκοπεία υπέρ των ΗΠΑ είναι οριστικές, πρόσθεσε. Οι δύο άνδρες πρέπει επίσης να επιστρέψουν τα 55.000 δολάρια που έχουν λάβει, πρόσθεσε ο ίδιος.
Τέλος ο Μοχαμάντ Αμίν- Νασάμπ καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια κάθειρξη επειδή κατασκόπευε υπέρ της Βρετανίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
