 |
|
|  Σάββατο 21/9
Τι άλλο θα γίνει;
Το πρώτο μουσείο... αιδοίου ανοίγει τις πόρτες του στο Λονδίνο!
BBC,protothema.gr
Το πρώτο μουσείο αφιερωμένο στον γυναικείο κόλπο είναι γεγονός και ανοίγει τις πόρτες του στο Λονδίνο.
Από τις 16 Νοεμβρίου, λοιπόν, οι επισκέπτες θα μπορούν να παρακολουθήσουν εκθέσεις τέχνης, θεατρικές παραστάσεις, εργαστήρια και άλλες διοργανώσεις σχετικά με τον γυναικείο κόλπο.
Για την κατασκευή του συγκεντρώθηκαν 50.000 λίρες έπειτα από τη διεξαγωγή crowdfunding.
Στόχος των ιδρυτών είναι να παρέχει εκπαίδευση και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες για την υγιεινή του αιδοίου αλλά και να ανατρέψει τα ταμπού που συνδέονται με αυτό.
Παγκοσμίως χαρακτηρίζεται ως το «πρώτο στον κόσμο που θα είναι αφιερωμένο στην γυναικεία ανατομία».
Την ιδέα για την ανέγερσή του είχε η επιμελήτρια εικαστικών εκθέσεων, Φλόρενς Σρέχτερ η οποία το 2017 αποφάσισε να κάνει πράξη την ιδέα της παίρνοντας αφορμή από ένα μουσείο ειδικά αφιερωμένο στον φαλλό που βρίσκεται στην Ισλανδία.
«Πρόκειται για ένα υπέροχο σημείο του γυναικείου σώματος. Είναι μια φανταστική ευκαιρία να διαδοθεί το μήνυμα πως δεν υπάρχει τίποτα επαίσχυντο ή προσβλητικό αναφορικά με τα τμήματα αυτά του γυναικείου σώματος», υπογράμμισε η Σρέχτερ.
Το μουσείο συνεργάστηκε με το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων προκειμένου να διευκρινίσει όλα τα ζητήματα σχετικά με τα εκθέματα και το γυναικείο σώμα.
Η Ζόε Γουίλιαμς, που έχει αναλάβει το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση για το νέο εγχείρημα, δήλωσε στο BBC: «Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Είμαστε πραγματικά συγκλονισμένοι από τον αριθμό των πολιτών που μας λένε πόσο καλή ιδέα είναι».
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για όλα τα φύλα καθώς όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι επικεφαλής του «δεν είναι γυναίκα όποιος έχει κόλπο και δεν έχει κάθε γυναίκα κόλπο».
Η πρώτη έκθεση που θα αρχίσει στις 16 Νοεμβρίου θα αφορά κάποιους μύθους σχετικά με τον κόλπο και θα προτείνει τρόπους για να τους αφήσουμε πίσω.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
