 |
|
|  Δευτέρα 19/8
Διατροφή
Τρεις λόγοι να σταματήσετε να τρώτε γρήγορα
neoskosmos.com/ΕΛΙΑΝΝΑ ΚΩΦΟΥ
Πιθανότατα έχετε ακούσει ότι δεν πρέπει να τρώτε γρήγορα, όμως γνωρίζετε γιατί αυτή σας η συνήθεια είναι κακή;
1.Δεν καταλαβαίνετε ότι έχετε χορτάσει
Όταν τρώτε γρήγορα, το σώμα δεν έχει την ευκαιρία να στείλει σήμα στον εγκέφαλο ότι έχετε χορτάσει. Οι υποδοχείς στο στομάχι και οι σχετικές ορμόνες μπορεί να χρειαστούν 15 με 20 λεπτά για να δράσουν. Έτσι, καταλήγετε να τρώτε περισσότερο από όσο χρειάζεται ο οργανισμός σας.
2. Δυσχεραίνετε τη διαδικασία της πέψης
Όταν μασάτε περισσότερο την τροφή βοηθάτε την πέψη του φαγητού σας. Το σάλιο έχει ένζυμα που λιπαίνουν και αρχίζουν να χωνεύουν αυτό που τρώτε, καθώς επίσης επιτρέπει στους γευστικούς σας κάλυκες να «αναλύσουν» το γεύμα. Αντιθέτως, όταν καταβροχθίζετε το φαγητό σας, δεν προλαβαίνετε να διασπάσετε σωστά την τροφή, με αποτέλεσμα να χωνεύεται δυσκολότερα.
3 Αυξάνετε τις πιθανότητες εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου
Σχετική έρευνα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το να καταναλώνετε το γεύμα σας σε λιγότερο από πέντε λεπτά αυξάνει τις πιθανότητες να γίνετε παχύσαρκη ή να εμφανίσετε μεταβολικό σύνδρομο. Η παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, διαβήτη και εγκεφαλικού επεισοδίου.
Όταν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Χιροσίμα στην Ιαπωνία είχαν εξετάσει 642 άνδρες και 441 γυναίκες σε διάστημα πέντε ετών, ταξινομώντας τους ως αργούς/ φυσιολογικούς/ γρήγορους καταναλωτές φαγητού, διαπίστωσαν ότι αυτοί που έτρωγαν γρήγορα ήταν 11,6% πιο πιθανό να έχουν αναπτύξει μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο περιλαμβάνει την παχυσαρκία, την υψηλή αρτηριακή πίεση και τα υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ…
⊲ Προκειμένου να τρώτε πιο αργά, μειώστε τον ρυθμό σας ώστε να ταιριάζει με εκείνον του πιο αργού στο τραπέζι.
⊲ Μην περιμένετε να λιμοκτονήσετε για να φάτε, καθώς τότε είναι πιο πιθανό να «πέσετε με τα μούτρα» στο φαγητό.
⊲ Βάλτε στόχο να μασάτε την κάθε μπουκιά περίπου 15 φορές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
