 |
|
|  Δευτέρα 5/8
Μακελειό στο Ελ Πάσο:Ο ορισμός τής Αγάπης
Έβαλε το σώμα του μπροστά σΆ αυτό της γυναίκας του για να δεχθεί εκείνος τη σφαίρα
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr
Ο Χουάν δε Διός Βελάσκες μετακόμισε πριν από έξι μήνες στο Ελ Πάσο, μαζί με τη γυναίκα του, την Εστέλα Νικολάσα, από τη Σιουδάδ Χουάρες, στην άλλη πλευρά των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού. Το πρωί του Σαββάτου, το ζευγάρι πήγε να ψωνίσει, όπως άρχιζε να συνηθίζει αφότου μετεγκαταστάθηκε, σΆ ένα πολυκατάστημα Walmart που προτιμά.
Στο πολυκατάστημα όπου θα εκτυλισσόταν η επίθεση η οποία στοίχισε τη ζωή σε 20 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 24 ανθρώπους, πέρα από τους δυο τους.
Ο Χουάν, 77 ετών, και η Εστέλα, 65, κόντευαν να μπουν στο κατάστημα όταν άρχισαν να ακούγονται οι πυροβολισμοί, σύμφωνα με την ανιψιά τους Νόρμα Ράμος.
Έβαλε το σώμα του μπροστά στη γυναίκα του για την προστατεύσει.
Δέχθηκε από μικρή απόσταση τη σφαίρα του νεαρού λευκού με το δάχτυλο στη σκανδάλη ενός εξαιρετικά ισχυρού τουφεκιού.
«Η σφαίρα τον διαπέρασε και χτύπησε τη θεία μου, την Εστέλα», είπε η Ράμος τηλεφωνικά στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς από τη Χουάρες, όπου μένει.
Ο Χουάν «χτυπήθηκε στην πλάτη», διευκρίνισε η Ράμος, που εξήγησε πως άλλα μέλη της οικογένειας, που μίλησαν με τα θύματα, της αφηγήθηκαν τι συνέβη.
Ο ηλικιωμένος έχει ήδη υποβληθεί σε πολλές χειρουργικές επεμβάσεις στο Ιατρικό Κέντρο Ντελ Σολ του Ελ Πάσο, αλλά μπορεί να χρειαστεί να ξαναμπεί στο χειρουργείο: η σφαίρα χτύπησε ζωτικά όργανα, σύμφωνα με τη Ράμος.
Η Εστέλα χτυπήθηκε στο στομάχι. Χειρουργήθηκε και βρίσκεται σε σοβαρή αλλά σταθερή κατάσταση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
