 |
|
|  Kυριακή 28/7
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Με πολιτικούς
των...selfies δεν
σώζεται η χώρα!
Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
Λάρισα
ΔΕΝ έχω πρόθεση να υποτιμήσω τον ρόλο, την ικανότητα και την σοβαρότητα κανενός βουλευτή, την αξία τους καθώς και το αναφαίρετο δικαίωμά τους να πράττουν και να εκφράζονται ελεύθερα και ο λόγος τους για θέματα που απασχολούν τους ψηφοφόρους να είναι σεβαστός, είτε γίνεται είτε όχι πιστευτός. Όμως έχω μια ένσταση, γενικώς, όταν οι παρεμβάσεις των περισσοτέρων πολιτικών γίνονται επι παντός επιστητού, απλά και μόνο για να γίνονται. Πώς λέμε, για το θεαθήναι...
ΚΑΙ εξηγώ (ακόμα και αν παρεξηγηθώ): Ίδρωσε ο ΟΗΕ - μην πω κάτι πιο λαϊκό- από την παρέμβαση νεοεκλεγείσης βουλευτού «να γίνουν αμέσως σεβαστές οι αποφάσεις του Οργανισμού για την Κύπρο»! Ταρακουνήθηκαν, έχασαν τον ύπνο τους οι Τούρκοι! Με την «βιομηχανία των δηλώσεων» για κατανάλωση και τον «διαγωνισμό εντυπώσεων», την ... πατούν όχι μόνο οι νέοι, αλλά ακόμα περισσότερο και οι παλιοί, που δεν χάνουν επετείους για επετείους, παγκόσμιων γεγονότων, τοπικών ή εθνικών εορτών, που να μην διοχετεύσουν στα ΜΜΕ (ιδιαίτερα στα της περιφέρειας τους) την ανάλογη, υποτίθεται βαρυσήμαντη δήλωσή τους.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα είχε ...τρομάξει ο Ερντογάν, από μια «αυστηρή» (!) δήλωση ας πούμε της κυρίας Νόνης Δούνια, για τις επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων, ή μια πιθανή παρέμβαση Μπογδάνου για τις σχέσεις της Άγκυρας με την Σοβιετική Ένωση. Στο δε ευρωπαϊκό κοινοβούλιο... θα τους λούσει κρύος ιδρώτας από μια τοποθέτηση του Αλέξανδρου, ας πούμε για την κλιματική αλλαγή! Όπως και για άλλες παρεμβάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, βουλευτών και ευρωβουλευτών, οι οποίες γίνονται έτσι «στον αέρα» για την καταγραφή της κοινοβουλευτικής παρουσίας τους και το χειροκρότημα των οπαδών - συγγενών και φίλων...
ΜΟΥ φαίνεται απίστευτο για καμία εικοσάδα βουλευτών οι ψηφοφόροι τους να τους εξέλεξαν επειδή πίστεψαν πως μπορούν να σώσουν την Ελλάδα! Οι πάντες, εκτός από τους ίδιους, γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί, τους οποίους αφού τους εκλέξαμε, έπειτα γελούσαμε. Κι όμως, θα περιφέρονται για τέσσερα χρόνια τουλάχιστον στους διαδρόμους και στα γραφεία της βουλής, καλά αμειβόμενοι για ένα έργο χωρίς αποτέλεσμα για μια παρουσία στα κοινά που θα προβάλεται (με το αζημίωτο) από τα μέσα ενημέρωσης.
ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ παρακολουθώντας τα πολιτικά θέματα και τους πολιτικούς από κοντά, λόγω της δημοσιογραφικής ιδιότητας, ελάχιστους βουλευτές σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο γνώρισα που να παρέχουν στον τόπο τους έργο και να παρεμβαίνουν μέχρι εκεί «που τους παίρνει». Να προωθούν δηλαδή τα τοπικά ζητήματα και να αγωνίζονται ως την λύση τους, ακόμα και αν η παρεμβασή τους περιορίζεται στην προώθηση ψηφισμάτων των διαφόρων ομάδων ή φορέων προς τα υπουργεία.
ΕΙΘΕ οι καινούργιοι βουλευτές σε ηλικία και εμπειρία, να προσπεράσουν τις πράξεις ανούσιας προβολής των δραστηριοτήτων τους, αλληλοφωτογραφιζόμενοι όπου κι αν βρεθούν, προβάλλοντας ανόητες συναντήσεις. Μακάρι να επιστρέψουν στις περιφέρειες τους τα ωφέλη που θα εισπράξουν απο τον σπουδαίο ρόλο που τους έδωσαν εκείνοι που τους ψήφισαν...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
