 |
|
|  Πέμπτη 25/7
ΥΓΕΙΑ
Τρεις μερίδες ψάρι την εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου
Independent,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η κατανάλωση τουλάχιστον τριών μερίδων ψαριού την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του εντέρου, σύμφωνα με νέα έρευνα την οποία επικαλείται η Independent.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Clinical Gastroenterology and Hepatology» και χρηματοδοτήθηκε από το World Cancer Research Fund (WCRF) στο πλαίσιο της προσπάθειας πρόληψης του καρκίνου του εντέρου.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Διεθνές Γραφείο Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC) εξέτασαν τις διατροφικές συνήθειες 476.160 ατόμων. Από αυτούς, 6.291 παρουσίασαν καρκίνο του εντέρου μέσα στα επόμενα 15 χρόνια από τότε που διεξήχθη η έρευνα.
Βρέθηκε ότι εκείνοι που έτρωγαν 359,1 γραμμάρια ψάρι την εβδομάδα είχαν 12% μικρότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο του εντέρου, συγκριτικά με εκείνους που έτρωγαν λιγότερα από 63,49 γραμμάρια. Παράλληλα, εκείνοι που κατανάλωναν κατά μέσο όρο 123,9 γραμμάρια λιπαρού ψαριού κάθε εβδομάδα, όπως σολομό ή σαρδέλες, μείωναν κατά 10% την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του εντέρου.
Οι μελετητές διερεύνησαν τα αίτια των ευεργετικών επιδράσεων του ψαριού καταλήγοντας ότι τα ψάρια περιλαμβάνουν ορισμένα λιπαρά οξέα (n-3 LC-PUFA), τα οποία προστατεύουν τον οργανισμό και προλαμβάνουν τις φλεγμονές. Αυτή ίσως είναι και η εξήγηση για τη μείωση του κινδύνου για καρκίνο του εντέρου.
Η δρ. Άννα Ντίαζ Φοντ, επικεφαλής έρευνας στο WCRF, εξήγησε ότι «ορισμένα λιπαρά οξέα, όπως το ωμέγα-3, που υπάρχουν αποκλειστικά στα ψάρια, είναι υπεύθυνα για την προστατευτική δράση της κατανάλωσης ψαριού μέσω των αντιφλεγμονωδών τους ιδιοτήτων».
Ο Μαρκ Γκάντερ, επικεφαλής έρευνας στο IARC,τόνισε, πάντως, την ανάγκη διεξαγωγής περαιτέρω ερευνών προκειμένου να καθοριστεί εάν είναι το ψάρι καθαυτό ή το ιχθυέλαιο που έχει προστατευτικές ιδιότητες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
