 |
|
|  Κυριακή 14/7
ΠΡΟΣΩΠΑ
Γιαμίλα Σέφερ: Το ανερχόμενο αστέρι των Πρασίνων τής Γερμανίας θέλει να ακουστεί περισσότερο η φωνή των νέων
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Γιαμίλα Σέφερ θέλει οι νέοι να μπορούν να έχουν δικαίωμα ψήφου από τα 16 τους χρόνια και εκτιμά ότι οι αριστερές πολιτικές είναι ελκυστικές για τη νεολαία.
Το 2018, σε ηλικία μόλις 24 ετών, η Σέφερ, που γεννήθηκε το 1993 και είναι φοιτήτρια Κοινωνιολογίας και Φιλοσοφίας, εξελέγη η νεότερη αντιπρόεδρος κόμματος που εκπροσωπείται στο γερμανικό κοινοβούλιο, των Πρασίνων. Ήδη από το 2015 ως το 2017 ήταν εκπρόσωπος της νεολαίας των Πρασίνων και πλέον η 26χρονη συντονίζει «τις πράσινες πολιτικές σε ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο».
«Στα πάρτι συχνά οι άνθρωποι ξαφνιάζονται όταν τους λέω ότι είμαι πολιτικός. Διότι δεν πιστεύει κανείς ότι μία 25χρονη μπορεί να είναι πολιτικός καριέρας», απαντά η Σέφερ σε όσους τη θεωρούν πολύ μικρή για την πολιτική. «Κάποιοι όταν ακούν τη λέξη “πολιτικός” σκέφτονται έναν άνδρα με κοστούμι. Όμως πιστεύω ότι, αν δημοκρατία θέλει να αντεπεξέλθει στις σημερινές απαιτήσεις, χρειαζόμαστε διαφορετικές προοπτικές και μια πιο πολύχρωμη εικόνα των πολιτικών».
Πρώτη φορά η Σέφερ ψήφισε «το 2013 στις βουλευτικές εκλογές, όταν ήμουν 20 ετών. Περίμενα πολύ καιρό για να ασκήσω το πιο βασικό εκλογικό μου δικαίωμα: αυτό της ψήφου. Ενδιαφερόμουν για τα όσα συνέβαιναν γύρω μου και εμπλεκόμουν πολιτικά, γι’ αυτό αισθανόμουν πολύ ανίσχυρη» επειδή δεν μπορούσα να ψηφίσω, θυμάται η ίδια.
Για τον λόγο αυτό το κόμμα της, οι Πράσινοι που είδαν το ποσοστό τους να εκτοξεύεται στις ευρωεκλογές του Μαΐου και να φτάνει το 20,5%, κάνοντάς τους το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στη Γερμανία, ζητούν να μειωθεί η ηλικία ψήφου στα 16 χρόνια.
Η Σέφερ εξηγεί ότι οι νέοι θέλουν και έχουν δικαίωμα να ακουστεί η φωνή τους. «Η δημοκρατία δεν υπάρχει απλώς, πρέπει να ασκείται. Είναι σα να μαθαίνει κανείς ένα όργανο», τονίζει η νεαρή πολιτικός.
«Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ευρωεκλογές: κάποιος που έγινε 18 λίγες ημέρες μετά τη διεξαγωγή τους δεν θα έχει το δικαίωμα να ψηφίσει παρά σε πέντε χρόνια από τώρα. Σε αυτό το διάστημα πολλοί άνθρωποι θα έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, κάποιοι ίσως έχουν αποκτήσει παιδιά και τότε μόνο θα μπορέσουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να ψηφίσουν και να αποφασίσουν πώς θα διαμορφωθούν οι πολιτικές στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται οι ίδιοι», δηλώνει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
