 |
|
|  Τρίτη 2/7
Ο Aμερικανός μεγιστάνας Γουόρεν Μπάφετ ανακοίνωσε οτι δωρίζει άλλα 3,6 δισεκ. δολάρια σε φιλανθρωπικά ιδρύματα
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Γουόρεν Μπάφετ δώρισε περίπου 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετοχές της Berkshire Hathaway Inc σε πέντε φιλανθρωπικά ιδρύματα, μεταξύ των οποίων είναι και το ίδρυμα του Μπιλ και της Μελίντα Γκέιτς.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά που έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Μπάφετ στα πλαίσια του σχεδίου του να μοιράσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του σε διάφορα ιδρύματα.
Σύμφωνα με την Berkshire, η 14η ετήσια δωρεά περιλαμβάνει 16,81 εκατομμύρια μετοχές της εταιρείας. Με τα χρήματα αυτά το συνολικό ποσό που έχει διαθέσει σε φιλανθρωπίες ο Μπάφετ ξεπερνά τα 34,5 δισεκατομμύρια αφότου δεσμεύτηκε, το 2006, ότι θα μοιράσει τις μετοχές του.
Τα τέσσερα πέμπτα αυτής της δωρεάς πηγαίνουν στο Ίδρυμα Γκέιτς. Τα υπόλοιπα στο Ίδρυμα Σούζαν Τόμσον Μπάφετ –από το όνομα της εκλιπούσας συζύγου του– και σε άλλα ιδρύματα που διοικούνται από τα παιδιά του, τον Χάουαρντ, τη Σούζαν και τον Πίτερ.
Από το 1965 ο Γουόρεν Μπάφετ έχει μετατρέψει την Berkshire σε έναν κολοσσό στον οποίο ανήκουν εταιρείες όπως οι σιδηρόδρομοι BNSF, οι ασφάλειες αυτοκινήτων Geico και τα παγωτά Dairy Queen.
Μετά και τη νέα δωρεά, ο Μπάφετ θα έχει στην κατοχή του το 15,7% της Berskhire, μολονότι έχει ήδη μοιράσει σχεδόν το 45% των μετοχών που είχε το 2006. Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, είναι ο τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, με περιουσία που αγγίζει τα 87,5 δισεκ. δολάρια. Στην κορυφή της λίστας του Forbes βρίσκεται ο Τζεφ Μπέζος, ο ιδιοκτήτης της Amazon, με 157,8 δισεκ. δολάρια. Η Berkshire επένδυσε στην Amazon, για πρώτη φορά, στις αρχές της φετινής χρονιάς.
Οι Γκέιτς και τα ιδρύματα της οικογένειας Μπάφετ συνήθως πωλούν τις μετοχές για να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους, όπως επιθυμεί και ο ίδιος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
