 |
|
|  Tετάρτη 19/6
Η τουρκική οικονομία θύμα της πολιτικής αστάθειας
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Χιζίρ Αλμπαϊράκ άρχισε να εργάζεται σε ένα μαγαζάκι με παιδικά είδη στο παζάρι της Κωνσταντινούπολης εδώ και 25 χρόνια, την χρονιά που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έγινε δήμαρχος της πόλης.
Σήμερα, διευθύνει ένα επταώροφο εμπορικό κέντρο στο Εμίνονου, την ιστορική συνοικία της Κωνσταντινούπολης, που πουλά καροτσάκια, παιγνίδια και βρεφικά ρούχα, υπόδειγμα της θεαματικής μεταμόρφωσης της τουρκικής οικονομίας το τελευταίο τέταρτο του αιώνα.
«Ξεκίνησα από το μηδέν. Σήμερα διαθέτουμε 295 φίρμες από την Τουρκία και ολόκληρο τον κόσμο», διηγείται με υπερηφάνεια.
Το άλμα αυτό το πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό ο Ερντογάν, υπό την ηγεσία του οποίου η Τουρκία γνώρισε μία περίοδο πολιτικής σταθερότητας και άνευ προηγουμένου οικονομικής ανάπτυξης.
Ομως, η σταθερότητα αυτή που χαρακτήρισε τα χρόνια του Ερντογάν στην εξουσία, ως πρωθυπουργού από το 2003 και ως προέδρου από το 2014, επλήγη τα τελευταία χρόνια εξαιτίας σειράς τρομοκρατικών επιθέσεων, της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016, των μαζικών διώξεων που ακολούθησαν και της επιδείνωσης των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η τουρκική λίρα έχασε περί το ένα τρίτο της αξίας της απέναντι στο αμερικανικό δολάριο τον περασμένο χρόνο, βυθίζοντας τη χώρα στη ύφεση και τροφοδοτώντας πληθωρισμό ύψους 20%.
«Κοιτάξτε δω», λέει με αγανάκτηση ο Χιζίρ σκανάροντας τα barcode πακέτων με πάνες. «Εδώ και μία εβδομάδα, τα πουλούσαμε 30 με 35 λίρες (περίπου 5 ευρώ). Τώρα, κοιτάξτε: 49 λίρες! «Πριν, περνούσαν μήνες για να αλλάξουν οι τιμές. Τώρα αλλάζουν σχεδόν κάθε εβδομάδα».
Οπαδός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν, ο Χιζίρ θέλει πάνω απ΄όλα σταθερότητα.
Αλλά, οι κάτοικοι της Κωνστνατινούπολης θα πάνε στις κάλπες την Κυριακή, για όγδοη φορά σε πέντε χρόνια, έπειτα από τη ακύρωση της ψηφοφορίας των δημοτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου εξαιτίας της νίκης της αντιπολίτευσης.
Οι επικριτές του θεωρούν ότι αυτός ο ατέρμων εκλογικός κύκλος σημαίνει ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε μόνιμη προεκλογική εκστρατεία, καθυβρίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους και αυξάνοντας την πόλωση.
«Για να κάνεις εμπόριο στην Τουρκία πρέπει να είσαι ακροβάτης», λέει ο Χιζίρ. «Ερχεται μία κρίση, το νόμισμα καταρρέει και μπορείς να χάσεις τα πάντα σε έναν χρόνο».
Ορισμένοι οικονομολόγοι φοβούνται το χειρότερο. Με ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής οικονομίας να τροφοδοτείται από ξένες πιστώσεις, με την ύφεση και την κατάρρευση της τουρκικής λίρας, πολλές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
«Η Τουρκία έχει περάσει μία σειρά από μίνι κρίσεις, με τη κάθε μία να είναι χειρότερη από την προηγούμενη», εξηγεί ο Φάντι Κακούρα, ειδικός για την Τουρκία στο Chatam House του Λονδίνου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
