 |
|
|  Πέμπτη 13/6
ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...
Οργή για τον καταιγισμό σέλφι από τουρίστες που επισκέπτονται το Τσερνόμπιλ τής Ουκρανίας, στον απόηχο της μίνι σειράς για τη χειρότερη πυρηνική καταστροφή παγκοσμίως
Thomson Reuters Foundation,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οργή προκαλεί ο καταιγισμός των σέλφι, που τραβούν μανιωδώς τουρίστες, οι οποίοι συρρέουν στο Τσερνόμπιλ τής Ουκρανιας— με μία μάλιστα εξ αυτών να εμφανίζεται στον φωτογραφικό φακό φορώντας μονάχα το εσώρουχό της, στον απόηχο της τηλεοπτικής σειράς που προβάλλεται για τη χειρότερη πυρηνική καταστροφή παγκοσμίως.
Σε αυτό το πλαίσιο κι ο συγγραφέας της σειράς απευθύνει έκκληση για επίδειξη σεβασμού προς τους νεκρούς.
Το πυρηνικό εργοστάσιο στην Ουκρανία κι η εγκαταλελειμμένη, πόλη-φάντασμα δίπλα του καταγράφουν σημαντική αύξηση στις αφίξεις τουριστών μετά την προβολή της δραματικής σειράς, από το HBO, τον Μάιο με διθυραμβικές κριτικές.
Σε βάρος ορισμένων, ωστόσο, διατυπώθηκε σφοδρή κριτική, καθώς κατηγορούνται ότι δεν σεβάστηκαν την τραγική ιστορία της περιοχής βγάζοντας ανάρμοστες σέλφι εκεί.
«Είναι θαυμάσιο που το #ChernobylHBO ενέπνευσε το κύμα τουριστών, που επισκέπτονται την Ζώνη Αποκλεισμού. Όμως, ναι, έχω δει τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν» έγραψε σε ανάρτησή του στο Twitter ο Κρεγκ Μάζιν, ο δημιουργός της μίνι σειράς Chernobyl.
«Εάν επισκέπτεστε την περιοχή, σας παρακαλώ να θυμάστε ότι μια φρικτή τραγωδία εκτυλίχθηκε εκεί. Συμμορφωθείτε επιδεικνύοντας σεβασμό προς όλους όσοι υπέφεραν και θυσιάστηκαν».
Μια χρήστρια του Instagram πόζαρε μπροστά από ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στην Πρίπιατ, την πόλη-φάντασμα, όπου κάποτε έμεναν 50.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι εξ αυτών εργάζονταν στο εργοστάσιο, με ανοικτή την ειδική στολή προστασίας που φοράει, αποκαλύπτοντας το εσώρουχό της.
Άλλος ένας χρήστης κάνει το σήμα της νίκης χαμογελώντας, ενώ βρίσκεται σε ένα σημείο με θέα το πυρηνικό εργοστάσιο, την ώρα που άλλοι παίρνουν πιο εντυπωσιακές πόζες με φόντο το κατεστραμμένο τοπίο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
