 |
|
|  Κυριακή 26/5
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ξαφνικό λουκέτο σε Ιταλική αλυσίδα πολυκαταστημάτων-Στον δρόμο όλοι οι εργαζόμενοι
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Τα 55 πολυκαταστήματα της ιταλικής αλυσίδας Mercatore Uno κατέβασαν ρολά , μία ημέρα μετά την πτώχευση της εταιρείας που τα είχε εξαγοράσει, η οποία δεν φρόντισε να προειδοποιήσει ούτε τους υπαλλήλους της.
Ο όμιλος, που αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, εξαγοράστηκε πέρσι από την εταιρεία χόλντινγκ Shernon, η οποία με τη σειρά της τέθηκε σε καθεστώς πτώχευσης από δικαστήριο του Μιλάνου, αλλά δεν ενημέρωσε κανέναν: υπάλληλοι και πελάτες βρήκαν τις πόρτες κλειστές σήμερα.
Το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης, το οποίο σχεδίαζε να ξεκινήσει διάολο με την εταιρεία και τα συνδικάτα στις 30 Μαΐου, ανακοίνωσε ότι η συνάντηση αυτή θα γίνει σύντομα, καταγγέλλοντας το κλείσιμο της επιχείρησης που «πλήττει την αξιοπρέπεια των υπαλλήλων».
«Ως υπουργός Εργασίας, δεν γίνεται να μην ανησυχώ» για τους 1.000 ανθρώπους που έμειναν χωρίς δουλειά, είπε ο Λουίτζι ντι Μάιο, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ηγέτης του αντισυστημικού Κινήματος 5 Αστέρων (M5S). «Όμως δεν είναι μόνο αυτό: δεν είναι δυνατόν, σήμερα στην Ιταλία, 1.800 άνθρωποι να βρίσκονται χωρίς δουλειά από τη μια ημέρα στην άλλη και να το ανακαλύπτουν κατ’ αυτόν τον τρόπο», πρόσθεσε.
Ο έτερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο Ματέο Σαλβίνι της ακροδεξιάς Λέγκα, υποσχέθηκε επίσης ότι θα προγραμματίσει συναντήσεις με τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τους προμηθευτές και τους ιδιοκτήτες ώστε «να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν».
Τα πολυκαταστήματα Mercatore One διαθέτουν έπιπλα, ηλεκτρικά είδη και εργαλεία κάθε είδους. Τις καλές εποχές ο όμιλος είχε συστήσει και μια ποδηλατική ομάδα (1997-2003), με τα χρώματα της οποίας ο Μάρκο Παντάνι έκανε το 1998 το «νταμπλ», κερδίζοντας τον Γύρο της Ιταλίας και τον Γύρο της Γαλλίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
