 |
|
|  Τετάρτη 22/5
Μια Lamborghini, μια Porsche, πολυτελή σπίτια, κοσμήματα... και άλλα κατασχεμένα περουσιακά στοιχεία δημοπρατεί η κυβέρνηση τού Μεξικού για τη στήριξη φτωχών ανθρώπων
Dpa,Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η κυβέρνηση του Μεξικού θα πουλήσει σε δημοπρασία πολυτελή οχήματα, σπίτια και περιουσιακά στοιχεία που κατασχέθηκαν από γκάνγκστερ και από τουλάχιστον έναν πρώην πολιτικό, ανακοίνωσαν σήμερα αξιωματούχοι, στο πλαίσιο ενός προγράμματος «Ρομπέν των Δασών» για τη χρήση εκατομμυρίων δολαρίων που αποκτήθηκαν από παράνομες δραστηριότητες για να στηριχθούν τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα.
Η πρώτη δημοπρασία, η οποία έχει οριστεί για την Κυριακή, θα επιδιώξει προσφορές για 77 οχήματα με τιμή εκκίνησης στο σύνολο περίπου 1,5 εκατομμύρια δολάρια, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Ρικάρδο Ροντρίγκεζ, επικεφαλής ενός νεοσύστατου ινστιτούτου για την επιστροφή κλεμμένων ειδών προς τον λαό.
«Στο παρελθόν, αυτό λειτούργησε σαν ένας αντίστροφος Ρομπέν των Δασών... παίρνοντας από το λαό και δίνοντας στους διεφθαρμένους. Όχι πια» είπε ο Ροντρίγκεζ.
Τα έσοδα από τις δημοπρασίες θα διατεθούν σε δύο δήμους της Πολιτείας Οαχάκα (νότια), οι οποίοι, όπως δήλωσε ο πρόεδρος Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, συγκαταλέγονται μεταξύ των φτωχότερων δήμων στη χώρα.
Τα οχήματα που προκηρύσσονται για δημοπρασία περιλαμβάνουν Porsche, Corvette, Mercedes-Benz, Mustang και μια Lamborghini Murcielago μοντέλο 2007.
Μια έκθεση του 2017 του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης σημείωσε ότι πρόσφατες μελέτες εκτιμούν ότι το Μεξικό έχασε ετησίως μεταξύ 5% και 9% του ΑΕΠ του από τη διαφθορά.
Από την ανάληψη των καθηκόντων του τον Δεκέμβριο, ο αριστερός πρόεδρος Ομπραδόρ έθεσε σε εκκίνηση προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας για τους φτωχούς και τους ηλικιωμένους, μείωσε τους μισθούς των ανώτατων κλιμακίων δημοσίων υπαλλήλων και τόνισε ότι εξοικονομεί δημόσιο χρήμα εξαλείφοντας τη διαφθορά. Ανήγγειλε σχέδια για ένα ινστιτούτο «Ρομπέν των Δασών» τον Απρίλιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
