 |
|
|  Τρίτη 16/4
Πώς θα τρέφονται 10 δισ. Γήινοι το 2050;
Μουσείο του Ρίο απαντά
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Πώς θα τρέφονται 10 δισεκατομμύρια κάτοικοι που θα έχει η Γη το 2050; Θα έχει εξασφαλιστεί η διατροφική ποιότητα και παράλληλα θα έχουν μειωθεί οι ανισότητες; Το Museu do Amanha (Μουσείο του Αύριο) του Ρίο προσπαθεί να απαντήσει στις ερωτήσεις αυτές.
Το 2050 θα χρειάζεται 50% περισσότερη ενέργεια και 40% περισσότερο νερό για να τραφεί ο πλανήτης, αναφέρει το υπερ-μοντέρνο μουσείο πάνω στους τοίχους του οποίου προβάλλονται βίντεο με καλλιέργειες σε όλες τις ηπείρους, στο πλαίσιο της έκθεσης που εγκαινιάστηκε την περασμένη εβδομάδα.
"Η διατροφή έγινε ένα καυτό θέμα που ενδιαφέρει όλο τον κόσμο σήμερα", εξηγεί ο Λεονάρντο Μενέζες, επιμελητής της έκθεσης "Pratodomundo" (Φαγητό για όλο τον κόσμο).
Το υλικό της έκθεσης δόθηκε από το AFP (φωτογραφίες και βίντεο από όλο τον κόσμο) και από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO).
Αλληλεπιδραστικές προβολές επιτρέπουν στον θεατή να ακολουθήσει μια ολόκληρη διαδρομή για να κατανοήσει τις προκλήσεις της διατροφής το 2050.
Θα υπάρχει σοβαρή έλλειψη γεωργικής έκτασης αλλά ήδη πολλοί τρόποι διερευνώνται. Όπως οι πειραματικές καλλιέργειες μέσα στις πόλεις (οριζόντιες στις ταράτσες ή κάθετες πάνω στους τοίχους) που πραγματοποιούνται ήδη σε 50 χώρες. Αλλά και μέσα στις ερήμους, μέσα στα δάση ή στην τούνδρα.
Και άλλα μέσα υπάρχουν για να επεκταθούν οι καλλιέργειες ώστε να τραφούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι με σεβασμό παράλληλα στο περιβάλλον: πάνω στους ωκεανούς (θαλάσσια αγροκτήματα) ή μέσα σε υπόγειες σήραγγες όπως ήδη γίνεται στο Λονδίνο.
Στο εξής αρχίζουν οι καλλιέργειες ακόμη και μέσα σε φυτείες. Η πολιτεία Παρά του Αμαζονίου, στη βόρεια Βραζιλία, αναπτύσσει κακαόδεντρα και πιπεριές υπό τη μεγάλη σκιά που προσφέρουν οι κοκοφοίνικες πάνω από τα δέντρα αυτά. Οι τεχνικές αυτές περιορίζουν επίσης τη διάβρωση των εδαφών και αυξάνουν τη γονιμότητά τους.
"Είμαστε ένα μουσείο που θέτει ερωτήσεις", δηλώνει ο Λεονάρντο Μενέζες. "Θέλουμε να αυξήσουμε το επίπεδο συνείδησης του κόσμου. Και καθημερινά κομίζουμε νέες απαντήσεις".
Το διατροφικό μέλλον θα περάσει από την τεχνολογία που παρουσιάζεται στο μουσείο, όπως αυτοί οι ρομποτικοί μη επανδρωμένοι επικονιαστές, που θα αναλάβουν το έργο που έκαναν οι αποδεκατισμένες από τον άνθρωπο μέλισσες ή τα "χάμπουργκερ του εργαστηρίου".
Ένα μέρος της έκθεσης αφιερώνεται στις καλλιέργειες των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών --επικίνδυνες ή όχι;-- στον ρόλο των γυναικών στις καλλιέργειες και στα προβλήματα υγείας που συνδέονται με την κακή διατροφή.
Το Museu do Amanha, ένα κόσμημα στις όχθες του Κόλπου Γκουαναμπάρα, εγκαινιάστηκε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και αναμένει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο επισκέπτες τους έξι μήνες που θα διαρκέσει η έκθεση, η οποία στη συνέχεια θα ταξιδέψει εκτός Βραζιλίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
