 |
|
|  Δευτέρα 8/4
Ελληνας τραγουδιστής και τηλεπαρουσιαστής ήταν … δραπέτης από το 2002!!!
Ο εντοπισμός του έγινε τυχαία,στο...κέντρο τής Αθήνας
tovima.gr
Ενας 45χρονος που τραγουδούσε σε νυκτερινά κέντρα, γύριζε βίντεο κλιπ και εμφανιζόταν κι ως δημοσιογράφος διεθνούς τηλεοπτικού σταθμού, ήταν τελικά δραπέτης των φυλακών Αλικαρνασσού που υποτίθεται ότι τα τελευταία χρόνια, καταδιωκόταν κι αναζητείτο από την ΕΛΑΣ!
Ενώπιον μίας πρωτοφανούς περίπτωσης έχει βρεθεί το τελευταίο τριήμερο η ΕΛΑΣ, όταν μετά από ένα συνήθη έλεγχο για τη εξακρίβωση στοιχείων ενός 45χρονου στο κέντρο της Αθήνας ανακάλυψε ότι επρόκειτο για έναν σχετικά δημοφιλή τραγουδιστή, τηλεπαρουσιαστή και δημοσιογράφο που ήταν ωστόσο καταζητούμενος από την περίοδο 2002-2003 όταν κι είχε αποδράσει από την συγκεκριμένη φυλακή της Κρήτης όπου κατηγορείτο για άλλη υπόθεση απάτης.
Ο εν λόγω καλλιτέχνης μάλιστα είχε βρεθεί τα τελευταία χρόνια, στο πλευρό ιδιαίτερα επιτυχημένων καλλιτεχνών. Χωρίς ουδείς αξιωματικός να αντιληφθεί ότι το πρόσωπο αυτό με τις εκατοντάδες τηλεοπτικές κι όχι μόνο εμφανίσεις ήταν ο δραπέτης πριν από 17 περίπου χρόνια που …ξεχάσθηκε στην συνέχεια. Ο 45χρονος συνελήφθη από τους αστυνομικούς με μάλλον πολυετή καθυστέρηση και θα οδηγηθεί στις δικαστικές αρχές…
Ο 45χρονος είχε συλληφθεί το 1996 στην Κρήτη όταν εμφανιζόταν σε ξενοδοχεία του Ηρακλείου και δήλωνε γιος γνωστού βουλευτή και πρώην υπουργού του ΠαΣοΚ, αλλά και συνεργάτης τηλεοπτικής εκπομπής που επεδίωκε την προβολή διαφόρων επιχειρήσεων.
Μάλιστα για να πείσει τους επιχειρηματίες είχε μεταβεί σε ανθοπωλείο της περιοχής κι έστειλε λουλούδια στον… εαυτό του (σ.σ. με τα στοιχεία του υποτιθέμενου γιου του βουλευτή) . Ετσι κατόρθωσε ν αποσπάσει μεγάλα χρηματικά ποσά αλλά έγινε αντιληπτός και συνελήφθη.
Το 2002 παραβίασε άδεια που είχε λάβει από τις φυλακές Αλικαρνασσού, άλλαξε το όνομα του και έδινε από τότε διαρκές παρόν στα καλλιτεχνικά και τηλεοπτικά δρώμενα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
