 |
|
|  Κυριακή 10/3
ΑΠΑΙΧΤΟΣ!
Eκανε τον κουφό επί 62 χρόνια για να μην ακούει την... γκρίνια της γυναίκας του!!!
Daily Mail
Ίσως η ιστορία τους να γινόταν η καλύτερη σειρά του netfilx και εδώ που τα λέμε καλό θα ήταν να το σκεφτούν κάποιοι παραγωγοί.
Ένας Αμερικανός από Κονέκτικατ προσποιείτο ότι είναι κουφός, επί 62 συναπτά χρόνια, για να μην ακούει τη σύζυγό του και την γκρίνια της. Το ζευγάρι, τώρα, είναι στα δικαστήρια για να πάρει διαζύγιο.
Σύμφωνα με τα έγγραφα διαζυγίου, ο 84χρονος Μπάρι Ντόουσον δεν είπε ποτέ ούτε μία λέξη μπροστά στη σύζυγό του Ντόροθι όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μαζί και εκείνη έμαθε τη νοηματική για να μπορεί να επικοινωνεί μαζί του.
«Χρειάστηκε δύο χρόνια για να μάθω τη νοηματική και όταν τα κατάφερε εκείνος ξεκίνησε να έχει προβλήματα όρασης. Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον έλεγε ψέματα και για αυτό. Όταν βρισκόταν στο σπίτι προσποιείτο ότι δεν άκουγε καθόλου. Κατάλαβα ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια όταν είδα ένα βίντεο στο YouTube με εκείνον να τραγουδά σε ένα πάρτι καραόκε, ενώ είχε πει ότι θα πήγαινε σε μία φιλανθρωπική οργάνωση», φέρεται να είπε η 80χρονη στο δικαστήριο.
Το ζευγάρι έχει έξι παιδιά και δεκατρία εγγόνια, όλα τους, επίσης, ήταν πεπεισμένα ότι ο Μπάρι ήταν κουφός.
Ωστόσο, σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, η είδηση που έχει προκαλέσει άφθονο γέλιο είναι προϊόν μυθοπλασίας, καθώς η αιτία του διαζυγίου των πρωταγωνιστών της ιστορίας είναι πολύ διαφορετική.
Σύμφωνα με την Daily Mail, το συγκεκριμένο ζευγάρι πράγματι λύνει τις διαφορές του στις δικαστικές αίθουσες έπειτα από 67 χρόνια γάμου καθώς η ηλικιωμένη γυναίκα κατηγορεί τον σύζυγό της ότι διατηρούσε παράνομο δεσμό για χρόνια με τη δικηγόρο του.
«Γνωρίζω για τα όσα λέγονται. Δεν θέλω να κάνω κάποιο σχόλιο και να απαντήσω σε κάτι τόσο γελοίο» φέρεται να δήλωσε η πέτρα του σκανδάλου.
Ο δικηγόρος του κ. Ντόουσον ισχυρίζεται ότι ο ηλικιωμένος δεν είχε πρόθεση να προσβάλει ή να εξαπατήσει τη σύζυγό του με την οποία ήταν μαζί επί τόσα χρόνια, αλλά «το έκανε για την οικογένειά του γιατί δεν άντεχε τη γκρίνια της».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
