 |
|
|  Σάββατο 2/3
ΒΡΕΤΑΝΙΑ-ΕΕ
Ο δήμαρχος του Λονδίνου καλεί την πρωθυπουργό Τερέζα Μέι να αναβάλει το Brexit
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο δήμαρχος του Λονδίνου, Σαντίκ Καν, κάλεσε την πρωθυπουργό Τερέζα Μέι να μεταθέσει την ημερομηνία του Brexit, που προβλέπεται για τις 29 Μαρτίου, εκτιμώντας ότι δεν έχει πλέον χρόνο να επεξεργαστεί εκ νέου τη συμφωνία αποχώρησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Είναι σαφές πως δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία που θα εγκριθεί από το Κοινοβούλιο πριν από τις 29 Μαρτίου», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Σαντίκ Καν, μια φυσιογνωμία των Εργατικών, του μεγαλύτερου κόμματος της βρετανικής αντιπολίτευσης.
«Ελπίζω πως η πρωθυπουργός θα το ακούσει», πρόσθεσε, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα μεταθέσει την ημερομηνία της εξόδου ή θα αποσυρθεί από τη διαδικασία αποχώρησης.
Λιγότερο από έναν μήνα πριν από το Brexit, το Ηνωμένο Βασίλειο κινδυνεύει με μια έξοδο χωρίς συμφωνία, καθώς οι βουλευτές απέρριψαν με μεγάλη πλειοψηφία τον Ιανουάριο το κείμενο που διαπραγματεύθηκε σκληρά η Μέι με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Βρετανίδα ηγέτης επιδιώκει τώρα να επιφέρει αλλαγές στη συμφωνία με την ελπίδα ότι θα εγκριθεί από το βρετανικό Κοινοβούλιο έως τις 12 Μαρτίου.
Αν οι βουλευτές την απορρίψουν και πάλι, θα τους ρωτήσει στις 13 Μαρτίου αν θέλουν η Βρετανία να φύγει από την ΕΕ χωρίς συμφωνία. Αν αρνηθούν, θα τους υποβάλει στις 14 Μαρτίου μια πρόταση για «περιορισμένη» αναβολή του Brexit.
Όμως οι Ευρωπαίοι ηγέτες προειδοποίησαν ότι για να γίνει δεκτή, μια αναβολή πρέπει να δικαιολογείται επαρκώς.
Ο ευρωπαϊστής Σαντίκ Καν, που υποστηρίζει τη διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για το Brexit, εκτιμά πως το πάγωμα της διαδικασίας αποχώρησης αποτελεί την πιο ρεαλιστική επιλογή.
«Ας σταματήσουμε το ρολόι», είπε. «Η συμφωνία την οποία διαπραγματεύθηκε η πρωθυπουργός, ακόμη κι αν μπορεί να τη βελτιώσει, είναι μια κακή συμφωνία (…) Το Κοινοβούλιο βρίσκεται σε αδιέξοδο.»
«Υπό αυτές τις περιστάσεις, νομίζω πως πρέπει να επιτραπεί στους Βρετανούς να έχουν λόγο», πρόσθεσε ο δήμαρχος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
