 |
|
|  Κυριακή 10/2
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ...
Ελληνας ερευνητής σχεδιάζει βάση-αποικία στη Σελήνη
tovima.gr
Ένας έλληνας φοιτητής, τελειόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ, σχεδιάζει κάτι πολύ πιο πρωτότυπο από ένα ακόμη κτίριο στην Ελλάδα: κατοικίες για μία ευρωπαϊκή βάση στη Σελήνη.
Ο ‘Αγγελος Χρυσοβαλάντης-Αλφατζής, ο οποίος είναι επίσης απόφοιτος του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του ΤΕΙ Αθήνας, είναι ένας από τους νεαρούς ερευνητές από πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, που συνεργάζονται με το κέντρο αστροναυτών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στην Κολωνία της Γερμανίας και «κατεβάζουν» νέες ιδέες, οι οποίες θα βοηθήσουν τις μελλοντικές αποστολές της Ευρώπης στο φεγγάρι και πέρα από αυτό.
Ο έλληνας φοιτητής, μαζί με τους συνεργάτες του (μια ομάδα από μηχανικούς ως βιολόγους), παρουσίασε ήδη μια καινοτόμα ιδέα για μια σεληνιακή βάση θαμμένη μέσα σε σεληνιακό κρατήρα, ένα σχέδιο που αναπτύχθηκε και διακρίθηκε στο πλαίσιο του περυσινού διαγωνισμού της ESA για τη σχεδιαζόμενη δημιουργία ενός Σεληνιακού Χωριού.
Η επιτόπια άντληση ή παραγωγή πρώτων υλών είναι κάτι που αποτελεί βασικό στόχο της ESA. «Πάντα προσπαθώ να βρω υλικά και δομικές λύσεις σύμφωνες με τους διαθέσιμους πόρους επί τόπου. Προς το παρόν, η εστίασή μου είναι στη χρήση ανεπεξέργαστου σεληνιακού εδάφους για την κατασκευή και για άλλες αρχιτεκτονικές εφαρμογές», δήλωσε ο Χρυσοβαλάντης-Αλφατζής.
Η βάση που η διεπιστημονική ομάδα του έχει σχεδιάσει στη Σελήνη, μπορεί να υποστηρίξει τη διαμονή ανθρώπων και την προστασία τους από τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν εκεί, μεταξύ άλλων από την έκθεση σε ακτινοβολίες και τις μεγάλες μεταβολές της θερμοκρασίας, καθώς και τη μειωμένη βαρύτητα.
Το σχέδιο περιλαμβάνει την αποστολή φουσκωτών μονάδων διαβίωσης και την εγκατάστασή τους στη βάση ενός μικρού κρατήρα στη νότια πολική περιοχή της Σελήνης. Ένα σύστημα υποστήριξης της ζωής θα είναι προσαρτημένο σε κάθε τέτοια φουσκωτή μονάδα, η οποία μετά θα σκεπαστεί από το σεληνιακό έδαφος, ώστε να προστατεύει καλύτερα τους ενοίκους της από τις ακτινοβολίες και τις ακραίες θερμοκρασίες, καθώς και από τις πτώσεις μικρών μετεωριτών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
