 |
|
|  Δευτέρα 24/12
΄Αρθρο
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ
————————-
Χειροκροτητές
σε αδειανά
αμφιθέατρα!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΤΥΓΧΑΝΕΙ η κατοικία μου να βρίσκεται σε απόσταση πολύ μικρή από το 4ο δημοτικό σχολείο Λάρισας, όπου σ´αυτόν τον ακαλαίσθητο τσιμεντένιο όγκο, λειτουργεί και αίθουσα - αμφιθέατρο τεραστίων διαστάσεων, χωρητικότητας 300 θέσεων (!) πράγμα που περισσότερο από πολιτισμό δημιουργεί και μια απελπιστική κυκλοφοριακή κατάσταση, ένα στρίμωγμα και μια αναστάτωση γενικότερα στο κέντρο της πόλης και στη γειτονιά αυτή.
ΕΚΕΙ λοιπόν στο σχολείο, τα τελευταία δυο -τρία μνημονιακά χρόνια, πραγματοποιούνται καθημερινά σχεδόν, (επειδή προφανώς είναι δωρεάν ως δημόσια η χρήση του - και αντιθέτως πανάκριβα τα ξενοδοχεία), διάφορες εκδηλώσεις που οι περισσότερες δεν έχουν καν σχέση με την εκπαιδευτική δραστηριότητα, αλλά ασχολούνται με κοινωνικά θέματα, συνέδρια, ημερίδες επιστημονικών και μη οργανώσεων, συλλόγων και φορέων και βεβαίως εκδηλώσεις πολιτικών κομμάτων! Μια κατάσταση επιβαρυντική για την ομαλότητα του κυκλοφοριακού και στις ώρες αιχμής αφόρητα βασανιστική για τους περιοίκους.
ΕΝΑΣ από αυτούς τους γείτονες, καθημερινός και ... ψαγμένος παρατηρητής, αλιεύει πολιτικά συμπεράσματα καταγράφοντας και παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις των πολιτικών που κατά διαστήματα γίνονται στον χώρο αυτό. Ψάχνοντας για παρκάρισμα στη γειτονιά, πέριξ του σχολείου, ή σε κοντινή απόσταση, διαπιστώνει πως δυσκολεύεται πάρα πολύ όταν διεξάγονται εκδηλώσεις εκπαιδευτικές ή κοινωνικές, ενώ αντίθετα βρίσκει εύκολα πάρκιγκ όταν στο αμφιθέατρο φιλοξενούνται εκδηλώσεις πολιτικών κομμάτων, ακόμα ακόμα και με την παρουσία πρωτοκλασάτων υπουργών!
ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ λοιπόν τα ίδια και τα ίδια άτομα αναλόγως του πολιτικού χώρου να εναλλάσσονται ως «χειροκροτητές» στην σχεδόν άδειανή αίθουσα του αμφιθεάτρου, με τους πολίτες να αδιαφορούν εντελώς αν στη γειτονιά τους βρίσκονται υπουργοί όπως ο κ. Σταθάκης, ο κ. Σκουρλέτης, η κ. Θεανώ Φωτίου, ή και ο «ασαφής δημιουργικός» Γ. Βαρουφάκης. Το δυστύχημα είναι ότι ενώ ο κόσμος απαξιώνει την πολιτική, στην πράξη δεν το δείχνει και περιέργως εξακολουθεί να ανέχεται την συνέχιση της υποβάθμισης του βιοτικού του επιπέδου από κυβερνήσεις και κυβερνήτες που αποδεδειγμένα τον κορόιδεψαν.
Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ λοιπόν δεν χρειάζεται βοήθεια για να αξιολογήσει τα πολιτικά γκάλοπ που μας σερβίρουν τα ΜΜΕ. Έχει την δίκη του πηγή. Το αλάνθαστο μέτρο των άδειανών καθισμάτων του αμφιθεάτρου, ακριβώς στα πόδια του. Και ακούγοντας από τα ανοιχτά παράθυρα την ανέξοδη παροχολογία των πολιτικών, γνωρίζει πολύ καλά την πραγματική διάθεση των ψηφοφόρων για το τι θα πράξουν στις ερχόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν αυτές...
ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ όμως παραμένει το γεγονός, όπως καταγράφεται καθημερινά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, ότι ενώ η γενικευμένη αποστροφή της κοινής γνώμης απέναντι στα κόμματα και στους αρχηγούς τους διαφαίνεται πολύ καθαρά, εν τούτοις δεν εκδηλώνεται στην χώρα η παραμικρή επιθυμία κανενός να φορέσει επιτέλους ... κίτρινο γιλέκο! Ούτε βέβαια διαφαίνεται η παραμικρή διάθεση να ζητήσει επιτέλους από τους Έλληνες κάποιος πολιτικός συγνώμη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
