 |
|
|  Παρασκευή 21/12
Υγεία
Όσα πιο πολλά τα κατοικίδια ζώα στο σπίτι, τόσες λιγότερες οι αλλεργίες στα παιδιά
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Όσα περισσότερα σκυλιά (κυρίως) και γατιά υπάρχουν σε ένα σπίτι και με αυτά εξαρχής μεγαλώνει ένα μωρό, τόσο μειώνεται η πιθανότητα να πάθει άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα ή έκζεμα, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή παιδιατρικής Μπιλ Χέσελμαρ του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το New Scientist, ανέλυσαν στοιχεία για δύο μελέτες που αφορούσαν σχεδόν 1.300 παιδιά έως ενός έτους, τα οποία παρακολουθήθηκαν μέχρι την ηλικία των εννέα ετών.
Διαπιστώθηκε ότι η πιθανότητα παιδικής αλλεργίας, καθώς και των συμπτωμάτων, μειωνόταν σταθερά όσο αυξανόταν ο αριθμός των σκυλιών και γατιών σε ένα σπίτι. Η πιθανότητα αλλεργίας ήταν 48% ως 49% για τα παιδιά που είχαν περάσει το πρώτο έτος της ζωής τους σε σπίτι χωρίς καθόλου κατοικίδια, 35% ως 43% για τα παιδιά σε σπίτια με ένα ζώο, 21% ως 24% για παιδιά που συμβίωναν με τρία κατοικίδια και 17% για τη συνύπαρξη με τέσσερα ζώα.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι για να υπάρχει προστατευτικό αποτέλεσμα, το κατοικίδιο πρέπει να βρίσκεται συχνά μέσα στο σπίτι και όχι να περνάει τον περισσότερο χρόνο έξω. 'Αλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο αλλεργίας, είναι η γέννηση του παιδιού με καισαρική και το να μην έχει αδέρφια.
Οι αλλεργίες παρουσιάζουν αυξητική τάση μετά τα μέσα του 20ού αιώνα, χωρίς να είναι σαφείς οι αιτίες. Τα μικρόβια που κουβαλάνε τα κατοικίδια στο τρίχωμά τους, ακόμη και όταν δείχνουν καθαρά, ενεργοποιούν από νωρίς το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο αλλεργίας. Φαίνεται μάλιστα ότι τα σκυλιά έχουν ακόμη πιο προστατευτική δράση από τις γάτες (ίσως γιατί αυτές είναι πιο καθαρές!)
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
