Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 3/12

3ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τη Μετανάστευση

Εκδήλωση στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου



ΚΑΪΡΟ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίκος Κάτσικας

Ειδική εκδήλωση κατά την οποία θα προβληθούν δύο ταινίες μικρού μήκους, θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου στο Κάιρο την Τετάρτη, 12 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο του 3ου ετήσιου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τη Μετανάστευση, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε περίπου 100 χώρες. Την εκδήλωση διοργανώνει η πρεσβεία της Ελλάδας στην Αίγυπτο, σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό για τη Μετανάστευση, ενώ η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Κατά τη διάρκειά της, το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει δύο ταινίες μικρού μήκους: - Η πρώτη έχει τίτλο «Μοχάμεντ, ως πρώτο όνομα» (διάρκειας 14 λεπτών) και είναι μία ταινία που παρουσιάζει την ιστορία του 8χρνου Μοχάμεντ, ο οποίος ζει στη Γαλλία, έχοντας ένα όνομα –ίσως από τα πιο διαδεδομένα στον κόσμο– που όμως αυτό ακριβώς το όνομα είναι που τού θέτει καθημερινά προκλήσεις, δημιουργώντας αντιπάθειες. Χιουμοριστικό και ευαίσθητο φιλμ, διερευνά τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις των δυτικών κοινωνιών μέσα από το χιούμορ και, αναζητώντας τις εμπειρίες του μικρού Μοχάμεντ και των άλλων μουσουλμάνων της παρέας του, «αποκαλύπτει τι σημαίνει να είσαι μουσουλμάνος μετανάστης στη σημερινή Ευρώπη», όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση. -Η δεύτερη έχει τον τίτλο «Invisibles» (διάρκειας 25 λεπτών) και πρόκειται για «ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, για την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», τονίζεται στην ανακοίνωση. «Οι πρόσφυγες, οι αιτούντες άσυλο, οι εκτοπισμένοι, οι απελαθέντες ή οι μετανάστες και οι ειδικοί που εργάζονται για την ένταξή τους στην καταλανική κοινωνία, εξηγούν στο φιλμ τις εμπειρίες τους από τη Βαρκελώνη, συνδέοντας διαφορετικές απόψεις για να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι αιτίες και οι συνέπειες των μεταναστευτικών ρευμάτων». Να σημειωθεί ότι στην εκδήλωση θα συμμετάσχει και θα μιλήσει μία από τις πιο γνωστές Ελληνοαιγύπτιες ηθοποιούς, γεννημένη από Ελληνίδα μητέρα, η Λάιλα Έλουι. Επίσης, σύντομους χαιρετισμούς θα απευθύνουν ο Έλληνας πρέσβης στο Κάιρο, Μιχαήλ Χρήστος Διάμεσης, αλλά και ο επικεφαλής του γραφείου του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης στο Κάιρο, Laurent De Boeck. Το Φεστιβάλ έχει ξεκινήσει από τις 28 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 18 Δεκεμβρίου.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία