 |
|
|  Πέμπτη 29/11
Ελληνίδα ερευνήτρια βραβεύθηκε από την UNESCO για τη συνεισφορά της στη νανοεπιστήμη και τη νανοτεχνολογία
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η δρ Ανδρούλα Νασιοπούλου, διευθύντρια ερευνών στο Ινστιτούτο Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας του «Δημόκριτου», βραβεύθηκε με μετάλλιο της UNESCO για τη συνεισφορά της στη νανοεπιστήμη και τη νανοτεχνολογία. Το μετάλλιο απονεμήθηκε κατά τη διάρκεια τελετής στα κεντρικά γραφεία της UNESCO στο Παρίσι στις 22 Νοεμβρίου. Η κ. Νασιοπούλου ήταν η μόνη γυναίκα από τους επτά αποδέκτες του βραβείου για το 2018.
Το βραβείο, που θεσπίστηκε το 2010, απονέμεται κάθε χρόνο από τον γενικό διευθυντή της UNESCO σε επιστήμονες, δημόσια πρόσωπα και οργανισμούς που έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της νανοεπιστήμης και των νανοτεχνολογιών. Μεταξύ άλλων, το βραβείο μέχρι σήμερα έχει δοθεί στους νομπελίστες φυσικής Ισάμου Ακασάκι (2014) και Ζόρες Αλφέροφ (2000), καθώς και στον Τσουνλί Μπάι, πρόεδρο της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.
Η Ανδρούλα Νασιοπούλου είναι επικεφαλής της ομάδας «Νανοδομών για τη Νανοηλεκτρονική, τη Φωτονική και τους Αισθητήρες» στο «Δημόκριτο» και πρόεδρος της γενικής συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Νανοηλεκτρονικής με έδρα την Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Υπήρξε διευθύντρια του Ινστιτούτου Μικροηλεκτρονικής του «Δημόκριτου» κατά τα έτη 1996-2009 και συνέβαλε στην ανάπτυξη της υποδομής Νανοτεχνολογίας και Μικροσυστημάτων στο Ινστιτούτο.
Μαζί με την ερευνητική ομάδα της, υπήρξε η πρώτη που ανέπτυξε νανονήματα πυριτίου (Si nanowires) και καινοτόμες εφαρμογές νανονημάτων, νανοκρυσταλλιτών και πορώδους πυριτίου, οι οποίες περιλαμβάνουν υψηλής απόδοσης γραμμές μεταφοράς και κεραίες στο πυρίτιο, σε συχνότητες μέχρι και 210 GHz. Καθίστανται έτσι εφικτοί η γρήγορη διάδοση πληροφοριών σε «τσιπ» πυριτίου, η υψηλής απόδοσης και σε μικροκλίμακα αποθήκευση ενέργειας, οι μικροσκοπικοί αισθητήρες υψηλών προδιαγραφών, ένα σύστημα ελέγχου της αναπνοής με χρήση μικροσυστήματος, ένας μετρητής ροής σε μηχανή οχήματος, μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πυριτίου με τη χρήση νανοδομών κ.α.
Κατά την απονομή του μεταλλίου η κ. Νασιοπούλου υπογράμμισε ότι, περνώντας από τη μικροκλίμακα στη νανοκλίμακα, μια νέα επανάσταση έχει σταδιακά επεκταθεί στον ευρύτερο τομέα της νανοτεχνολογίας, με εφαρμογές σε πολλούς τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, όπως της ιατρικής, των φαρμάκων και των ιατρικών μηχανημάτων. Από την άλλη, ανέφερε ότι η ενασχόληση με τις νανοδομές πρέπει να γίνεται με προσοχή, επειδή οι ιδιότητές τους δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές. «Τα ζητήματα ασφάλειας πρέπει συνεπώς να είναι πάντα μία από τις κύριες προτεραιότητές μας», τόνισε. Επεσήμανε επίσης ότι η νανοεπιστήμη και η νανοτεχνολογία θα πρέπει να στοχεύουν όχι μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά και στη βιώσιμη ανάπτυξη προς όφελος όλων, στην καταπολέμηση της φτώχειας και στη δημιουργία ενός ειρηνικού κόσμου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
