 |
|
|  Πέμπτη 8/11
Ομογένεια-Αυστραλία
Η Νότια Αυστραλία τίμησε τον Μίκη Θεοδωράκη!
neoskosmos.com
Η Oμογένεια της Νότιας Αυστραλίας υποκλίθηκε στον Μίκη Θεοδωράκη κατά τη διάρκεια μεγαλειώδους συναυλίας που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του , στο πλαίσιο του 13ου Πολιτιστικού Φεστιβάλ «Οδύσσεια», που διοργανώνει κάθε χρόνο η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας.
Ο πλούσιος συμφωνικός ήχος, συνδυασμένος με τον βαθιά λυρικό και επικό χαρακτήρα του παγκοσμίως αναγνωρισμένου Έλληνα συνθέτη, αποδέσμευσε τη μουσική δύναμη των λέξεων στη ποίηση του Ρίτσου, του Γκάτσου, του Καμπανέλλη, του Λόρκα.
Το τοπικό μουσικό σχήμα «Μεράκι και Φίλοι» συνέθεσε και ερμήνευσε το πρόγραμμα, υπό τη διεύθυνση της εθνομουσικολόγου Δήμητρας Τσούνη, ζωντανεύοντας επί σκηνής έργα και συνθέσεις που αποτελούν μέρος του πολιτιστικού θησαυρού της Ελλάδας.
Αριστουργήματα όπως το «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά», «Δραπετσώνα», «Ένα Δειλινό», «Μέρα Μαγιού», «Άσμα Ασμάτων» και δεκάδες άλλα αποδόθηκαν μοναδικά από το μουσικό σχήμα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει ηχογραφήσει εκατοντάδες άλμπουμ και έχει περιοδεύσει τον κόσμο με την συμφωνική μουσική και τα ελληνικά λαϊκά τραγούδι ενώ έχει συνθέσει και για ξένους καλλιτέχνες.
Η μουσική του είναι εμπνευσμένη από τα βάθη της ανθρώπινης ζωής, αλλά και των μεγάλων γεγονότων που σημάδεψαν την πορεία της ελληνικής ιστορίας – αγώνες για δημοκρατία, ειρήνη, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη, ανεκτικότητα, περιβάλλον και ελευθερία από την τυραννία.
Στη σύντομη ομιλία του, λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας, ο Πρόεδρος της Πολιτιστικής Επιτροπής της Κοινότητας, κ. Παναγιώτης Πύρος, είπε ότι ύστερα από τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον ίδιο τον συνθέτη, ήταν στην ευχάριστη θέση να μεταφέρει τους εγκάρδιους χαιρετισμούς του και την αγάπη του προς τους ομογενείς της Νότιας Αυστραλίας.
Η μεγάλη συναυλία έληξε με τον αγαπημένο χορό «Ζορμπάς», υπό το ασταμάτητο χειροκρότημα του κοινού.
Στη συναυλία έλαβαν μέρος οι μουσικοί Δήμητρα Τσούνη (διεύθυνση, πιάνο), Τάσος Μπουγέσης, Άνθια Σιδηροπούλου, Βασίλης Ιωαννίδης και Ιωάννα Σάλτη (φωνητικά), Άγγελος Αβραμάκης (μπουζούκι), Μαίρη Ράπτη (βιολί), Margaret Carney (τσέλο), Αναστασία Αστερίου (Φλάουτο), Αλέξανδρος Ιωακείμ (κλαρίνο), Τζόσουα Τσούνης (κιθάρα) Στηβ Παπαδόπουλος (κιθάρα), Πωλ Τζάνκοβιτς (μπάσο), Κώστας Ντάλας (τουμπερλέκι).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
