 |
|
|  Δευτέρα 22/10
Handelsblatt
Πειραιάς, η πύλη της Κίνας προς την Ευρώπη
Handelsblatt,Deutsche Welle
Τα μεγαλόπνοα επενδυτικά σχέδια της COSCO στο Πειραιά δεν αφορούν μόνο στην διάνοιξη νέων εμπορικών δρόμων προς τη Δύση. Έχουν και πολιτικό υπόβαθρο μετά τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ και Κίνας, επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt.
Ο ανταποκριτής τη οικονομικής επιθεώρησης του Ντίσελντορφ περιγράφει πολύ αναλυτικά τα μεγαλόπνοα σχέδια του, Φου Τσενγκ Κούι, διευθύνοντος συμβούλου του ΟΛΠ, για τον Πειραιά, που ήδη θεωρείται ως το μεγαλύτερο επιβατικό λιμάνι της Ευρώπης με 16 εκ. επιβάτες ετησίως. Συγκρίνει μάλιστα την εμπορική κίνηση του 2008 με τη σημερινή. «Τότε γινόταν διακίνηση 434.000 κοντέινερ, πέρυσι ήταν 4,15 εκ., δέκα φορές περισσότερα. Ο Πειραιάς είναι το λιμάνι με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη παγκοσμίως», υπογραμμίζει.
Το δημοσίευμα φωτίζει και μιαν άλλη πτυχή. «Ο εμπορικός πόλεμος που έχει κηρύξει ο άνδρας στον Λευκό Οίκο εναντίον της Κίνας, δίνει στο συγκεκριμένο πρότζεκτ βαρύνουσα σημασία. Οι Κινέζοι το γνωρίζουν γι αυτό και ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν τη δραστηριότητά τους στον Πειραιά μέσα σε ένα όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκό πλαίσιο. Ο Φου Τσενγκ Κούι κάνει λόγο για διαφάνεια, συνεργασία και δικαιοσύνη, για προστασία του περιβάλλοντος και κοινωνικές δεσμεύσεις που θέλει να υλοποιήσει η επιχείρησή του. Η COSCO σύμφωνα με το συμβόλαιο πρόκειται να επενδύσει μέχρι το 2026 επί πλέον 300 εκ. ευρώ σε έργα επέκτασης του λιμανιού. Ήδη από του χρόνου ο Πειραιάς θα μπορεί να εξυπηρετεί παράλληλα πέντε από τα μεγαλύτερα καράβια μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο με 6,2 εκ. τόνους μονάδων κοντέινερ (TEU) ετησίως. Κανένα άλλο λιμάνι στη Μεσόγειο δεν διαθέτει τέτοια δυνατότητα» επισημαίνει η εφημερίδα.
Σε άλλο σημείο του άρθρου γίνεται αναφορά στα επιτυχημένα οικονομικά αποτελέσματα της κινεζικής εταιρείας. «Το πρώτο εξάμηνο του έτους η COSCO τριπλασίασε το καθαρό κέρδος κατά 4,4% σε σχέση με πέρυσι, ποσό γύρω στα 13,3 εκ. ευρώ…. και οι επενδύσεις συνεχίζονται για να ξεπεράσει ο Πειραιάς το 2019 τους ανταγωνιστές του, τα λιμάνια Βαλένθια και Αλχεθίρας, και να γίνει το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Μεσογείου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
