 |
|
|  Δευτέρα 15/10
Διεθνής πρωτοτυπία!
Σε δίαιτα...ολοι μαζί oι 4.000 κάτοικοι μιάς Ισπανικής πόλης για να χάσουν 100.000 κιλά έως τις αρχές του 2020
Der Spiegel
Η απώλεια βάρους μπορεί να είναι αρκετά δύσκολη: καταμέτρηση θερμίδων, άσκηση, μη κατανάλωση ανθυγιεινών σνακ και αποχή από το αλκοόλ - αυτό δεν είναι απαραίτητα διασκεδαστικό. Εκτός και αν το κάνετε μαζί με άλλους. Αυτό είναι που σκέφτηκαν οι υπέρβαροι κάτοικοι της ισπανικής πόλης Narón. Περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι επιθυμούν να συνεργαστούν για να χάσουν βάρος. Ο στόχος: 100.000 κιλά λιγότερα έως τις αρχές του 2020.
Το έργο ξεκίνησε από τις αρχές του έτους. Και υπάρχουν ήδη οι πρώτες επιτυχίες: η Μαρία Τερέζα Ροντρίγκεζ ζύγιζε το Μάρτιο ακόμα 82 κιλά. «Τώρα είναι 70», λέει η 55χρονη. Αθλείται τώρα μιάμιση ώρα κάθε μέρα. «Περπατάω με φίλους, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας στην ηλικία των 80 που πρέπει να της κρατάνε το χέρι».
Η ιδέα για την κοινή δίατα είχε ο γιατρός Carlos Piñeiro. «Στον 21ο αιώνα, οι άνθρωποι ξεχνούν να τρέχουν πραγματικά», λέει ο 63χρονος. Με την υποστήριξη της διοίκησης της πόλης, τον Ιανουάριο κάλεσε τους πολίτες της πόλης στη Γαλικία να τρώνε υγιεινότερα και να κάνουν περισσότερη άσκηση. Από τότε ασχολείται τακτικά με τα άτομα που θέλουν να χάσουν βάρος στο πάρκο της πόλης.
Από τους 40.000 κατοίκους της πόλης, περίπου 9.000 είναι υπέρβαροι, περίπου 3.000 θεωρούνται παχύσαρκοι, σύμφωνα με τον Piñeiro. Η Γαλικία στη βορειοδυτική Ισπανία είναι η περιοχή με το μεγαλύτερο ποσοστό παχύσαρκων ανθρώπων στην Ισπανία, σύμφωνα με μελέτη της Ισπανικής Καρδιολογικής Εταιρείας.
«Λόγω του βροχερού κλίματος εδώ, οι άνθρωποι είναι συχνά στο σπίτι και καταναλώνουν πολλές θερμίδες κάθε μέρα», λέει ο Piñeiro. Η κουζίνα της Γαλικίας είναι γνωστή για τις συχνά τεράστιες μερίδες της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
