 |
|
|  Δευτέρα 24/9
Αδέλφια ενώθηκαν ξανά,στις ΗΠΑ, μετά από 34 χρόνια, χάρη στο DNA
Τα εγκατέλειψε ο πατέρας τους και δόθηκαν για υιοθεσία
star.gr.flashnews.gr
Συγκινητικές στιγμές εκτυλίχθηκαν σε αεροδρόμιο του Όρεγκον, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δύο αδέρφια, τα οποία εγκατέλειψαν οι γονείς τους, συναντήθηκαν μετά από 34 ολόκληρα χρόνια.
Ο Τζάστιν Κραγκτ έπεσε κλαίγοντας στην αγκαλιά της αδελφής του, την οποία συνάντησε για πρώτη φορά μετά από 34 χρόνια. Οι δυο τους χωρίστηκαν και ζούσαν σε απόσταση 960 χλμ. ενώ ο Τζάστιν δεν γνώριζε καν ότι έχει μία αδελφή.
«Μόλις συνάντησα τον αδερφό μου. Ήξερα για την ύπαρξή του όλον αυτόν τον καιρό, απλώς δεν πίστευα ότι θα τον συναντήσω. Έτσι αυτό είναι πραγματικά καταπληκτικό», δήλωσε η Ρενέ, κρατώντας στην αγκαλιά της τον αδελφό της.
Όταν ο Τζάστιν ήταν δύο ετών, ο πατέρας του τον εγκατέλειψε έξω από ένα θέατρο. Μια μέρα μετά άφησε κοντά σε σούπερ μάρκετ την 4χρονη αδερφή του. Πάνω της βρέθηκε ένα σημείωμα που έγραφε:
«Παρακαλώ στείλτε αυτό το παιδί σε ένα ορφανοτροφείο. Προς το παρόν δεν έχει γονείς».
Τα παιδιά δοθήκαν για υιοθεσία σε οικογένειες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μόλις πάτησαν τα 30, ο καθένας χωριστά, έδωσε δείγμα DNA σε βάση δεδομένων. Η Ρενέ θυμόταν ότι είχε αδερφό.
«Προερχόμαστε από τους ίδιους γονείς , το οποίο με ξετρελαίνει, διότι ποτέ δεν είχα βρει κάποιον συγγενή μου και δεν πίστευα ότι θα βρω», είπε η Ρενέ.
Στο πλευρό του Τζάστιν και η θετή του μητέρα, η οποία μοιράστηκε μαζί του τη χαρά να ξαναβρεί την αδελφή του.
«Ως μητέρα ενός υιοθετημένου παιδιού δε θα μπορούσα να σχεδιάσω καλύτερο δώρο για να δώσω στον Τζάστιν», είπε.
Ο ένας αναζητά στον άλλο κοινά χαρακτηριστικά. Οι δρόμοι τους ενωθήκαν για να μη χωρίσουν ποτέ ξανά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
