 |
|
|  Σάββατο 15/9
Ομογένεια-ΗΠΑ
Στον Oμογενή Andrew Gounardes το χρίσμα των Δημοκρατικών για την Πολιτειακή Γερουσία τής Νέας Υόρκης
ekirikas.com
Ο Oμογενής Αντριου Γουναρδής (Andrew Gounardes), είναι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών στην Περιφέρεια 22 (District 22) για την Πολιτειακή Γερουσία της Νέας Υόρκης, καθώς επικράτησε με 58% έναντι του κ. Ρος Μπάρκαν (Ross Barkan), ο οποίος έλαβε 42%.
Ο κ. Γουναρδής δήλωσε σχετικά με τη νίκη του: «Είναι τιμή μου να είμαι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την Περιφέρεια 22 της Πολιτειακής Γερουσίας της ΝΥ. Οι Νεοϋορκέζοι ανά την Περιφέρεια πήγαν στις κάλπες και έριξαν την ψήφο τους στις σημερινές προκριματικές. Είμαι ενθουσιασμένος και ευγνώμων που έλαβα την ψήφο εμπιστοσύνης τους. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο βήμα ώστε να γίνει η Περιφέρεια μπλε και να πάρουμε πίσω στην Πολιτειακή Γερουσία».
«Καταλαβαίνουμε ότι έχουμε δύσκολο δρόμο προς τη νίκη το Νοέμβριο, αλλά ανυπομονούμε για ό,τι μας περιμένει. Η εκστρατεία μας κοντά στον κόσμο είναι η πιο ισχυρή και η πιο ευρεία που έγινε ποτέ για να κερδίσουμε τον Marty Golden και μεγαλώνει κάθε μέρα. Κουραστήκαμε να σωπαίνουν οι φωνές μας, οι ανησυχίες μας να απορρίπτονται και οι αξίες μας να αγνοούνται. Μαζί μπορούμε και θα υψώσουμε το ανάστημά μας για τις διαφορετικές φωνές στην σπουδαία κοινότητά μας και να καταστήσουμε βέβαιο πως τελικά αντανακλώνται από τους εκπροσώπους τους στο Αλμπανι», πρόσθεσε.
Ακόμη, στο ανακοινωθέν του, ο κ. Γουναρδής συνεχάρη τον κ. Ρος Μπάρκαν για τη δυνατή μάχη που έδωσε στην εκστρατεία και υποσχέθηκε πως θα συνεχίσει τον αγώνα για τα θεμελιώδη ιδανικά που μοιράζονται και οι δύο.
Ο κ. Γουναρδής γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Οι γονείς του έχοντας έντονα μέσα τους τη φλόγα του Ελληνισμού και θεωρώντας χρέος τους να μάθουν τα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα, θρησκεία και πολιτισμό τον έγραψαν στο Ημερήσιο σχολείο «Δημήτριος και Γεωργία Καλοειδή» της κοινότητας του Τιμίου Σταυρού από όπου και αποφοίτησε.
Γυμνάσιο πήγε στο Φορτ Χάμιλτον και σπούδασε στο Χάντερ Κόλετζ και στη Νομική Σχολή του Τζορτζ Ουάσιγκτον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
