 |
|
|  Σάββατο 8/9
Αποκάλυψη τού περιοδικού «Forbes»
Ο υπουργός Εμπορίου τών ΗΠΑ,Γουίλμπουρ Ρος,έκανε χοντρές απάτες,καθώς υπεξαιρούσε εκατομμύρια από συνεργάτες του!!
«Forbes»,ekirikas.com
Υποθέσεις οικονομικής εξαπάτησης ύψους άνω των 120 εκατομμυρίων, με θύτη τον υπουργό Εμπορίου των ΗΠΑ, Γουίλμπουρ Ρος, και θύματα πρώην συνεργάτες του, αποκάλυψε σε ένα πρόσφατο δημοσίευμά του το περιοδικό «Forbes».
Οι υποθέσεις αυτές ήρθαν στην επιφάνεια με αφορμή την μήνυση που είχε καταθέσει σε βάρος τού Ρος ένας πρώην συνεργάτης του στην εταιρεία «WL Ross & Co». Πρόκειται για τον Ντέιβιντ Στόρπερ, ο οποίος για περίπου δέκα χρόνια εργαζόταν για τον Ρος στην εταιρεία αυτή και ο οποίος τον κατηγορούσε ότι ο νυν υπουργός Εμπορίου μετέφερε στον εαυτό του ποσά που ανήκαν σε εκείνον (τον Στόρπερ) και μετά προσπάθησε να κρύψει τα ίχνη του χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα.
Οπως γράφει το «Forbes», δύο εβδομάδες προτού η υπόθεση εκδικαστεί, οι δύο άνδρες ήρθαν σε συμβιβασμό, του οποίου η ύπαρξη δεν αναφέρθηκε ποτέ, ενώ οι όροι του παραμένουν μυστικοί.
Η έρευνα που πραγματοποίησε το «Forbes» για αρκετούς μήνες, μιλώντας μάλιστα με 21 πρόσωπα που γνωρίζουν τον Ρος, αποκάλυψε το εξής: πολλά άτομα που είχαν συνεργαστεί με τον νυν Υπουργό Εμπορίου υποστηρίζουν ότι εκείνος τους έκλεψε χρήματα με τον ίδιο τρόπο που φέρεται να το είχε κάνει με τον Στόρπερ. Το συνολικό ποσό μάλιστα ξεπερνάει τα 120 εκατομμύρια δολάρια.
Ο ίδιος βέβαια διαψεύδει ότι έχει κάνει κάτι τέτοιο. «Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν έχει λάβει ποτέ κάποια μέτρα εναντίον μου», σημειώνει ο κ. Ρος σε ανακοίνωσή του, παραλείποντας ωστόσο να αναφέρει το πρόστιμο των 2,3 εκατομμυρίων δολαρίων που επεβλήθη στην εταιρεία του το 2016. Στην ίδια ανακοίνωση ο Υπουργός Εμπορίου επισημαίνει ότι μια αγωγή εναντίον του απερρίφθη, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτει ότι αυτή την περίοδο η αγωγή αυτή βρίσκεται στη διαδικασία του Εφετείου. Παράλληλα, ο Ρος επιβεβαίωσε ότι ήρθε σε συμβιβασμό με δύο υποθέσεις (συμπεριλαμβανομένης αυτής του Στόρπερ) αλλά αρνήθηκε να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες για τις υποθέσεις αυτές.
Οσοι συναλλάσσονται με τον Γουίλμπουρ Ρος, σύμφωνα πάντα με το «Forbes», σε γενικές γραμμές περιγράφουν έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει εμμονή με τα χρήματα και ο οποίος -προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του- δεν διστάζει να διαστρεβλώσει την αλήθεια. «Χρησιμοποιεί όποια εξουσία έχει για να αρπάξει περιουσιακά στοιχεία», είναι τα λόγια του Ασερ Εντελμαν, που είναι χρηματιστής στη Νέα Υόρκη. Ενας πρώην συνεργάτης τού Ρος είναι πιο ευθύς: «Είναι παθολογικός ψεύτης».
Κατά το «Forbes», ο Ρος πίστεψε σε κάποιο σημείο της ζωής του ότι τα χρήματα ή τουλάχιστον η αύρα τους, μεταφράζονται σε εξουσία. Παλαιότερα, το περιοδικό είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο στο οποίο τεκμηρίωνε το πώς για χρόνια ο νυν Υπουργός Εμπορίου παρουσίαζε ουσιαστικά μια ψευδή περιουσιακή κατάσταση για εκείνον προκειμένου να εμφανίζεται ψηλά στον σχετικό κατάλογο με τους πιο πλούσιους ανθρώπους στην Αμερική, αλλά και στον Κόσμο όλο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
