 |
|
|  Τετάρτη 5/9
Φύση και Ζωή
Νεκροί 87 ελέφαντες από λαθροκυνηγούς στην Μποτσουάνα
BBC
Σκοτωμένοι, γδαρμένοι και με κομμένα κεφάλια από λαθροκυνηγούς βρέθηκαν 87 ελέφαντες στην Μποτσουάνα. Μάλιστα εκτιμάται ότι το συγκεκριμένο περιστατικό λαθροθηρίας είναι το μεγαλύτερο σε κλίμακα που έχει παρατηρηθεί στην Αφρική μέχρι σήμερα, ενώ ο πληθυσμός των ελεφάντων στην ήπειρο παρουσιάζει πολύ σοβαρή μείωση τα τελευταία χρόνια. Τα ποσοστά ελάττωσης του πληθυσμού φθάνουν στο 30% - περίπου 144.000 ελέφαντες - από το 2007 έως το 2014.
Όπως έγινε γνωστό, οι 87 ελέφαντες θανατώθηκαν και γδάρθηκαν από λαθροκυνηγούς για τους χαυλιόδοντές τους και βρέθηκαν μέσα σε νόμιμα προστατευόμενη περιοχή κοντά στο Ιερό της Μποτσουάνας.
Οι ελέφαντες ανακαλύφθηκαν από μέλη της οργάνωσης «Elephants Without Borders». Όπως έκαναν γνωστό, το ανησυχητικό ποσοστό ανακαλύφθηκε, κατά τη διάρκεια της απογραφής του πληθυσμού των ελεφάντων για λογαριασμό της κυβέρνησης της χώρας.
«Είμαι συγκλονισμένος» δήλωσε στο BBC ο Μάικ Τσέις από την οργάνωση σχετικά με το περιστατικό, προσθέτοντας ότι «η κλίμακα της λαθροθηρίας ελέφαντα είναι μακράν η μεγαλύτερη που έχω δει ή διαβάσει οπουδήποτε στην Αφρική μέχρι σήμερα».
Σύμφωνα με την οργάνωση, πολλοί από τους ελέφαντες σκοτώθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες, ενώ βρέθηκαν επίσης και τα πτώματα τριών λευκών ρινόκερων στην ίδια περιοχή.
«Όλα τα κρανία τους ήταν κομμένα προκειμένου να αφαιρέσουν τους χαβλιόδοντές τους» αναφέρει ο Τσέις, επισημαίνοντας ότι «οι λαθροθήρες προσπάθησαν να καλύψουν το έγκλημά τους, προσπαθώντας να κρύψουν τις σάρκες κάτω από ξερούς θάμνους».
«Η διαφορετική ταξινόμηση και η ηλικία των σφαγίων είναι ενδεικτικά μιας φρενίτιδας λαθροθηρίας που συνεχίζεται στην περιοχή εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα", υπογραμμίζει σχετική.
Σημειώνεται τέλος, ότι η Μποτσουάνα φιλοξενεί το μεγαλύτερο πληθυσμό ελεφάντων στον κόσμο, καθώς στη χώρα ζει το 37% του πληθυσμού των ελεφάντων που απειλείται με εξαφάνιση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
