 |
|
|  Σάββατο 1/9
ΗΠΑ: Έξι στους δέκα Αμερικανούς αποδοκιμάζουν τον πρόεδρο Τραμπ, σύμφωνα με δημοσκόπηση
AFP
Έξι στους δέκα Αμερικανούς αποδοκιμάζουν τις ενέργειες του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και περίπου οι μισοί τάσσονται υπέρ της καθαίρεσής του, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Με βάση αυτή τη δημοσκόπηση της εφημερίδας Washington Post και του τηλεοπτικού δικτύου ABC News, μόλις το 36% των Αμερικανών εγκρίνουν τις ενέργειες του προέδρου. Στην προηγούμενη δημοσκόπηση των δύο μέσων, τον Απρίλιο, το 40% των Αμερικανών ενέκρινε και το 56% αποδοκίμαζε τον πρόεδρο.
Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε σε δείγμα 1.003 ενηλίκων στο διάστημα 26-29 Αυγούστου, λίγες ημέρες μετά την καταδίκη του πρώην συνεργάτη του, Πολ Μάναφορτ για τραπεζική και φορολογική απάτη και την παραδοχή του πρώην προσωπικούη δικηγόρου του ότι φοροδιέφευγε και παραβίασε τη νομοθεσία περί χρηματοδότησης των προεκλογικών εκστρατειών.
Σχεδόν ένας στους δύο (ποσοστό 49%) είπε ότι το Κογκρέσο θα πρέπει να ξεκινήσει τη διαδικασία καθαίρεσης του Τραμπ ενώ το 46% διαφωνεί με αυτήν την πρόταση. Το 53% πιστεύει ότι ο πρόεδρος είναι ένοχος για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης επειδή προσπάθησε να παρέμβει στην έρευνα που διεξάγει ο ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Μιούλερ για τη ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, το 35% των Αμερικανών πιστεύει αντιθέτως ότι ο πρόεδρος δεν επιχείρησε να παρέμβει στην έρευνα αυτή, την οποία αποκαλεί "κυνήγι μαγισσών".
Πάνω από έξι στους δέκα (63%) είπαν ότι στηρίζουν την έρευνα του Μιούλερ.
Τα ποσοστά του Τραμπ βελτιώνονται όταν οι ερωτήσεις αφορούσαν θέματα οικονομίας: το 45% εγκρίνει τους χειρισμούς του, όμως ακριβώς το ίδιο ποσοστό τους αποδοκιμάζει.
Η δημοτικότητα του προέδρου ποικίλλει, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση των ερωτηθέντων: το 78% των Ρεπουμπλικάνων τον επιδοκιμάζουν, ενώ το 93% των Δημοκρατικών και το 59% των ανεξάρτητων τον αποδοκιμάζουν.
Το περιθώριο λάθους της δημοσκόπησης αυτής ανέρχεται στις 3,5 μονάδες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
