 |
|
|  Δευτέρα 27/8
΄Αρθρο
ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΕΛΟΣ
——————————-
Τρέμε «φρόιλάιν»
...ξαναρχόμαστε!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
-Μπορεί η κρίση να φέρνει τόοοσο πολύ κόσμο στις παραλίες;
-Όχι βεβαίως...
-Άρα;
-Τι άρα...
-Με τέτοιον συνωστισμό στα παραθεριστικά; Μάλλον έχουμε καιρό που βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά δεν το καταλάβαμε...
-Έλα τώρα...Και γιατί τότε τέτοιο γεγονός το πανηγύρισαν στην κυβέρνηση μόλις προχθές;
-Μα δεν κατάλαβες; Επειδή αυτό που έληξε, ήταν το δικό τους το μνημόνιο. Εκείνο που υπέγραψαν το 2015 ντέ και που τότε το είχαν ονομάσει πρόγραμμμα, επειδή δεν ήθελαν να το πουν μνημόνιο... Ξεχνάς ότι με ένα νόμο μια πράξη όλα θα τα έσκιζαν;
Επίμονος ο συνομιλητής, ντε και καλά αυτός να έχει δίκαιο, όταν λέει ότι έχουμε καιρό που βγήκαμε από τα μνημόνια και δεν το καταλάβαμε! Και το αιτιολογούσε: Είναι δυνατόν τα εκατομμύρια της νεολαίας μας να λιάζονται στα «μπιτσόμπαρα» και ύστερα να ξενυχτούν με ποτά και καφέδες στο χέρι, ωσάν ... ξεβράκωτοι Ωνάσηδες; Μωρέ πού βρίσκεται τόση φτώχεια; Τέλη Αυγούστου στον Πλαταμώνα να μην πέφτει καρφίτσα στην παραλιακή; Να μην βρισκεις παρκάρισμα στον Αγιόκαμπο; Ουρές στα πιτόγυρα, στριμωξίδι στα μπαράκια, χιλιάδες αμάξια, κίνηση, βαβούρα, ούτε σπιθαμή να παρκάρεις μηχανάκι! Πού την είδατε την κρίση;
-Στάσου τώρα - ξανά ο συνομιλητής: Αύριο (σ.σ: Τρίτη 21/8) βγαίνουμε από τα μνημόνια...Ο Αλέξης θα πάει στην Ιθάκη να κάνει διάγγελμα. Ξέρεις τώρα πως το περίμενε...
-Καλά που μου το είπες. Να πώ τον γιο μου να γυρίσει από τα ξένα. Τώρα θα βρει εδώ δουλειά. Θα φάμε με χρυσά κουτάλια!
-Έλα τώρα, μην κοροϊδεύεις... Η χώρα αλλάζει σελίδα. Πάμε μπροστά τώρα, έτσι δεν είπε είπε ο Αλέξης;
-Ε, κι εγώ τί σου λέω... Να πώ και στον παππού ότι θα ανεβεί η σύνταξή του που έπαθε ψυχοπλάκωμα από τότε που είπαν ότι θα του την κόψουν κι άλλο. Την γιαγιά να την πω ότι δεν θα ξαναπληρώσουνε ΕΝΦΙΑ για το πλυσταριό στο χωριό και τον γείτονα, τον οικοδόμο, που έχει να βάλει μεροκάματο επτά με οκτώ ολόκληρα χρόνια, να πιάσει ξανά το μυστρί. Ανοίγουν οι δουλειές φίλε μου, παίρνει μπρος η οικοδομή...
-Σιγά ντε περίμενε. Μην βιάζεσαι. Βγήκαμε από τα μνημόνια είπαμε, όχι και από τα μέτρα. Έχουμε δρόμο ακόμα. Θέλει όμως δουλειά από δω και πέρα. Μόνοι μας θα τα βγάλουμε πέρα, δεν θα περιμένουμε άλλα δανεικά. Τέλος αυτά. Απο δω και μπρός, δεν θα μας τα αρπάζουν οι ξένοι τα δανεικά. Θα τους τα δίνουμε από μόνοι μας!
-Εμένα αυτό είναι που με τρομάζει. Μέχρι τώρα με δανεικά ζούσαμε μια χαρά είμασταν και τις βόλτες μας τις κάναμε και τα μπάνια μας τα κάναμε και τις συντάξεις μας έστω κουτσουρεμένες, τις πληρωνόμασταν. Τώρα, δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Από μόνοι μας μάλλον δεν μπορούμε. Θα συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε την εφορία, να κλέβουμε ο ένας από τον άλλον, να κοροϊδεύουμε το δημόσιο. Τα ίδια θα συνεχίσουμε να κάνουμε, το έχουμε στο DNA μας ως λαός αυτό...
Τέρμα ομως αυτά, το είπε ο πρωθυπουργός στην Ιθάκη του. Θα στρώσουμε την οικονομία, θα χτυπήσουμε την διαπλοκή, θα αντιπαλαίψουμε τα μεγάλα συμφέροντα, θα αφοπλίσουμε τους οικονομικούς δυνάστες μας, θα, θα, θα...και άλλα πολλά. Τρέμε Μέρκελ ξαναρχόμαστε. Παίρνουμε τα πάνω μας. Δεν θα έχεις πού να κρυφτείς...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
