 |
|
|  Παρασκευή 17/8
Στεφάν Ράμστορφ,γερμανός καθηγητής
«Η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν αφορά τις μελλοντικές γενιές, αλλά και τη δική μας»
Politico,ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Όλοι έχουμε συνηθίσει όλο και περισσότερο να αναφέρονται ακραίες καιρικές συνθήκες τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτή η καλοκαιρινή σειρά δραματικών καιρικών φαινομένων είναι σημαντική: όχι μόνο δείχνει τι μπορεί να κάνει η υπερθέρμανση, αλλά και το πιθανό πρόβλημα μεγάλης κλίμακας που κρύβει η διαταραχή των ανέμων του πλανήτη και των ωκεάνιων ρευμάτων», προειδοποιεί ο γερμανός καθηγητής Στεφάν Ράμστορφ (Stefan Rahmstorf), ειδικός σε θέματα Φυσικής των Ωκεανών και επικεφαλής για τα θέματα του Κλίματος στο Ινστιτούτου Πότσνταμ σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Politico.
Ειδικότερα, στο άρθρο του γερμανός καθηγητής αναφέρει: «Μόνο τους τελευταίους μήνες, παρατηρήσαμε υπερβολική ζέστη στη Δυτική Ευρώπη, τον Καναδά, την Αλάσκα, τις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, το Τέξας, την Ιαπωνία και την Αλγερία, οι οποίες έθεσαν ένα νέο ρεκόρ θερμοκρασίας για την Αφρική. Η Ελλάδα, η Σκανδιναβία, η Καλιφόρνια και η Σιβηρία υπέφεραν από ξηρασία και πυρκαγιές, ενώ η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ινδία χτυπήθηκαν με καταστροφικές πλημμύρες. Ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί σε περισσότερες ακραίες θερμοκρασίες και αυτό έχει επιβεβαιωθεί πλέον από την παγκόσμια ανάλυση δεδομένων. Βλέπουμε πέντε φορές περισσότερες μηνιαίες αναφορές για υψηλές θερμοκρασίες - όπως ο "πιο ζεστός Ιούλιος στην ιστορία στην Καλιφόρνια" .
Ως μέρος αυτού του μοντέλου, μπορούμε να αναμένουμε περισσότερες υψηλές θερμοκρασίες που θα αποξηράνουν τα εδάφη και θα προκαλέσουν περισσότερη ξηρασία και πυρκαγιές. Περιμένουμε επίσης να δούμε πιο ακραία φαινόμενα βροχής, δεδομένου ότι μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα μπορεί στη συνέχεια να απελευθερώσει περισσότερη υγρασία. Μια συνολική αύξηση των βροχοπτώσεων έχει επίσης τεκμηριωθεί στα δεδομένα των μετεωρολογικών σταθμών. Αλλά υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον που συμβαίνει και εδώ. υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι η δυναμική του καιρού αλλάζει.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Στην πατρίδα μου στο Πότσνταμ, κοντά στο Βερολίνο - που διαθέτει έναν υψηλής ποιότητας μετεωρολογικό σταθμό με αδιάκοπα δεδομένα από το 1893, ο περασμένος Απρίλιος ήταν ο θερμότερος Απρίλιος από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις και ο Μάιος ήταν ο θερμότερος Μάιος. Αν και ο Ιούνιος και ο Ιούλιος δεν έθεσαν νέα ρεκόρ - αυτά καταγράφηκαν το 2003 και το 2006 - ήταν επίσης πολύ ζεστοί μήνες .
Βλέπουμε μια σταθερή αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου στην ομαλή καμπύλη κλίματος από το 1980, παράλληλα με την υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλά δύο φορές πιο γρήγορα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των ηπειρωτικών περιοχών. Οι ωκεάνιες περιοχές ζεσταίνονται λιγότερο λόγω της αποθήκευσης και εξάτμισης της θερμότητας. Βλέπουμε επίσης ότι το 2018 καταγράφηκαν θερμοκρασίες κατά 4,3 βαθμούς πάνω από τη μέση τιμή των τελευταίων 30 ετών κατά τα οποία μετρήθηκαν τα δεδομένα και σχεδόν 2 βαθμούς πάνω από την ομαλότερη καμπύλη του κλίματος. Αυτό είναι μακράν η μεγαλύτερη απόκλιση σε σχέση με την καμπύλη του κλίματος. Τι συμβαίνει?
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
