 |
|
|  Τετάρτη 15/8
ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Χαρά και συγκίνηση στην επιστροφή των δύο στρατιωτικών στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» τής Θεσσαλονίκης τα ξημερώματα
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Χαρά, συγκίνηση, υπερηφάνεια, ικανοποίηση και δικαίωση είναι οι λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα και το κλίμα στην επίσημη τελετή υποδοχής του αξιωματικού Άγγελου Μητρετώδη και του υπαξιωματικού Δημήτρη Κούκλατζη στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο, τον υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Αμανατίδη, τον αρχηγό ΓΕΣ Αλκιβιάδη Στεφανή και τους γονείς τους. Το πρωθυπουργικό αεροσκάφος που μετέφερε από την Αδριανούπολη τους δύο στρατιωτικούς, καθώς και τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Κατρούγκαλο και τον υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνο Φλώρο, οι οποίοι τους συνόδευαν κατά την επιστροφή τους στην πατρίδα, προσγειώθηκε στις 03.18 στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές και οι δύο στρατιωτικοί αποβιβάστηκαν φορώντας στρατιωτικές στολές και κατευθύνθηκαν πρώτα στον υπουργό Εθνικής Άμυνας πριν χαθούν στην αγκαλιά των γονιών τους.
Χαρά και συγκίνηση για την επιστροφή στην πατρίδα ύστερα από μια παράνομη κράτηση πέντε και πλέον μηνών στις τουρκικές φυλακές της Αδριανούπολης, υπερηφάνεια για το υψηλό φρόνημα, το ηθικό και το σθένος που έδειξαν οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, δεν παρέδωσαν τη σημαία, όπως τόνισε ο κ. Καμμένος, ικανοποίηση και δικαίωση γιατί οι συστηματικές, συνεχείς και συντονισμένες ενέργειες του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, της κυβέρνησης, των ελληνικών αρχών, των πολιτικών δυνάμεων και ολόκληρης της Ελλάδας στέφθηκαν με επιτυχία και οδήγησαν στην απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών.
Ταυτόχρονα με τις δηλώσεις τους οι κ.κ. Καμμένος, Κατρούγκαλος και Αμανατίδης έστειλαν μηνύματα στην πλευρά της Τουρκίας για τις προοπτικές που ανοίγονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ύστερα από την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο γεγονός ότι η επιστροφή τους στην πατρίδα έγινε ανήμερα της εορτής της Παναγίας.
Πριν ακόμα μαθευτεί η είδηση της απελευθέρωσης, οι γονείς των δύο στρατιωτικών το πρωί της Τρίτης πήγαν και προσκύνησαν την εικόνα της Παναγίας Σουμελά, στο ομώνυμο μοναστήρι στις πλαγιές του Βερμίου, άναψαν κεριά και προσευχήθηκαν να γυρίσουν πίσω τα παιδιά τους. Στη συνέχεια πήραν το δρόμο προς την Ορεστιάδα μέσω Θεσσαλονίκης, αλλά εκεί έμαθαν τα ευχάριστα νέα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα που τους τηλεφώνησε για να μοιραστεί μαζί τους τη χαρά.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, μετά την επίσημη υποδοχή πήγε από το αεροδρόμιο στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που βρίσκεται στο Γ΄ Σώμα Στρατού, για να ανάψει ένα κερί, όπως μας είπε, αναφερόμενος στο γεγονός ότι η επιστροφή των δύο στρατιωτικών συνέπεσε με την εορτή της Παναγίας.
Πριν φτάσουν οι δύο στρατιωτικοί ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και ο υφυπουργός Εξωτερικών τα είπαν για αρκετή ώρα με τους γονείς τους όσο περίμεναν την άφιξη του πρωθυπουργικού αεροσκάφους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
