 |
|
|  Τρίτη 14/8
΄Αρθρο
Αποχαιρετισμός στο φίλο, σύντροφο και σπουδαίο ΑΝΘΡΩΠΟ Σαμίρ Αμίν
Γράφει ο Στέφανος Τζουμάκας,πρώην υπουργός τού ΠΑΣΟΚ
ΑΘΗΝΑ.-
Ο Σαμίρ ήταν φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον γνώρισα σε συναντήσεις και forum για την ανάπτυξη και τη πραγματική οικονομία. Από τους πρωτεργάτες του αγώνα της ανεξαρτησίας, της θεωρίας της ΑΝΙΣΗΣ ανάπτυξης και ανταλλαγής στις οικονομικές σχέσεις, μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών .Μια σχέση εκμετάλλευσης που καταπατάται η αρχή της ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ και σε διακρατικό επίπεδο, αλλά και στους ΟΡΟΥΣ εμπορίου παρότι είχαμε σχετικά επιτεύγματα με την ένταξη της Κίνας, αλλά μετά και της Ρωσίας στο Παγκόσμιο Οργανισμό εμπορίου ,με κατεύθυνση τις πολυμερείς σχέσεις ή έστω τις προτιμησιακές συμφωνίες (Τώρα ο Τράμπ τινάζει το σύστημα των πολυμερών εμπορικών σχέσεων και του σχετικά ελευθέρου εμπορίου και επιχειρεί – με πολιτική ΙΣΧΥΟΣ και εξαναγκασμού – δασμούς και καθεστώτα ΔΙΜΕΡΩΝ συμφωνιών).
Ο Σαμιρ Αμίν ήταν μεγάλη και σταθερή αναφορά για τους αγώνες των λαών του -λεγόμενου παλιά- τρίτου κόσμου , των λαών και των αγωνιστών της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, αλλά και με μεγάλο κύρος στη προοδευτική διανόηση της ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ του καπιταλισμού. Στη συνέχεια πολύ σωστά αναγνωρίστηκε μια προφανής κατάσταση, ότι δηλαδή και στα μητροπολιτικά κέντρα υπάρχουν ΕΝΤΟΣ των χωρών του συστήματος περιφέρειες , υποβάθμιση, περιθωριοποίηση ,άγρια εκμετάλλευση, φτωχοποίηση με κοινωνίες του 1/3 ,χωρίς ισότιμη πρόσβαση σε παιδεία, υγεία και ασφάλιση, χωρίς στοιχειώδης όρους ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Γιατί είναι άλλο το να ζεις , άλλο το να διαβιώνεις , άλλο το να επιβιώνεις. Η θεωρία των μητροπολιτικών καπιταλιστικών κέντρων ενάντια στις περιφερειακές χώρες ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ καθημερινά , προήλθε δε από τη παλιά και νέα αποικιοκρατία.
Και αναπτύχθηκε ιδιαίτερα την περίοδο του Ψυχρού πολέμου και του ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων .Τότε που ευδοκίμησε και η πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου με το κίνημα για την Ειρήνη και την ασφάλεια – το κίνημα των 6- με ηγέτες όπως ο αξέχαστος Ούλοφ Πάλμε που δολοφονήθηκε, με συμμετοχή προοδευτικών πολιτικών και από το λεγόμενο <<πρώτο>> κόσμο άλλα και το <δεύτερο>> και από το <<τρίτο>> κόσμο, απέναντι στον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό και στην πυρηνική απειλή καθώς και απέναντι στον επικίνδυνο ανταγωνισμό ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στο Σύμφωνο Βαρσοβίας . Απέναντι στις Αμερικάνικες επεμβάσεις και τα πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική .
Απέναντι στο διαρκές μακελειό στη Μέση Ανατολή με καταδίκη του Παλαιστινιακού λαού να <<ζει>> σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση χωρίς Πατρίδα. Γιατί οι θεοκρατικές δεσποτείες των ενεργειακών πηγών, βαπτίστηκαν <<δημοκρατίες του πετρελαίου>> στις αραβικές χώρες .Και οι ανάδοχοι είναι πάντα στο χρηματιστηριακό και χρηματοπιστωτικό σύστημα της διεθνούς κλεπτοκρατίας με έδρα τη wall street στη Νέα Υόρκη, το city στο Λονδίνο , τώρα δε και στη Φραγκφούρτη .
Το βιώσαμε με τις γειτονικές μας χώρες , με το αιματοκύλισμα και τη διάλυση της Γουγκοσλαβίας , μια επέμβαση για τη δημιουργία προτεκτοράτων στα Βαλκάνια και ήταν χαρακτηριστικό ότι ενώ το αίμα χυνόταν στους δρόμους ένα από τα κρατίδια γνωστοποίησε τότε ως επίσημο νόμισμα το Γερμανικό Μάρκο.
Είναι οι ίδιοι που τροφοδότησαν το εξτρεμιστικό ισλάμ και ο Σαμιρ Αμιν μίλησε έγκαιρα για αυτό το νέο σκοταδισμό, για αυτό το νέο Μεσαίωνα του τζιχαντ, όταν τόσο κυβερνήσεις όσο και παρατάξεις κατ όνομα προοδευτικές, θεωρούσαν το τζιχαντ ανατρεπτική δύναμη των προσωποπαγών και μονοκομματικών κυβερνήσεων σε Αραβικές χώρες .Απλά οι τζιχαντιστές ήταν και είναι ο βραχίονας ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων των ΗΠΑ , της Γαλλίας , του Ηνωμένου Βασίλειου κ.ο.κ
Το βιώνουμε και σήμερα στην Ευρώπη με την απόπειρα για εγκαθίδρυση Γερμανικής Ευρώπης με οικονομικές ζώνες της μητρόπολης και φτωχοποιημένων και φθηνών περιφερειών .
Το βιώνουμε σήμερα με την επιχείρηση απομόνωσης μιας μεγάλης Ευρωπαικής χώρας όπως είναι η Ρωσία και πολύ σωστά είχε πει ο Ανδρέας και ο Ντεγκώλ ότι η Ευρώπη εκτείνεται από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό .
Το βιώνουμε με σήμερα σε ένα υπό εξέλιξη ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΟ κόσμο που οι αντιθέσεις ,οι συγκρούσεις και οι συμβιβασμοί εξελίσσονται στα αχνάρια των παλιών και των νέων επιδιώξεων και συμφερόντων. Έντονοι ανταγωνισμοί ΕΝΔΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ χαρακτήρα , με νέο – ιμπεριαλιστικές πρακτικές.
Μιλάμε για ένα κόσμο όπου τρείς δυνάμεις καθορίζουν τα σημαντικά. Από τον ανεπτυγμένο κόσμο :
1, ΟΙ ΗΠΑ ως διαρκώς μεγάλη δύναμη, αλλά σε παρατεταμένη κρίση , παραγωγική , ανταγωνισμού αλλά και κοινωνική.
2.Η ΕΕ που παραπαίει ανάμεσα στη πολιτική ένωση ή μόνο την οικονομική ένωση με καθημερινή καταστρατήγηση της ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ κρατών μελών , πράγμα που διευκολύνει τον ηγεμονισμό του Βερολίνου,καθώς ΚΑΙ
3.Οι αναδυόμενες χώρες και οικονομίες, οι αναπτυσσόμενες χώρες που συγκρότησαν το διεθνή πολιτικό συνασπισμό κρατών, των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδίες, Κίνα και Νότια Αφρική) το 2009. Η Νότιος Αφρική εντάχθηκε στο συνασπισμό, το 2012. Στη συνέχεια ίδρυσαν τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (NDB) το 2016 τόσο για τις αναπτυξιακές τους προοπτικές όσο και ως αντίβαρο στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο Δ Ν Τ. Έδρα της τράπεζας ορίστηκε η Σανγκάη. Διατυπώθηκε επίσης η ανάγκη για ένα νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ,ενέργεια που οδήγησε σε πτώση της αξίας του δολαρίου έναντι άλλων μεγάλων νομισμάτων. Η δε Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε έτοιμη να συνεργασθεί με τη Νέα Τράπεζα. Η Ελλάδα ήδη έχει ενταχθεί στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα .
Η ανάπτυξη που ήταν το μεγάλο αίτημα του Σαμίρ Αμίν έγινε οικουμενικό αίτημα, για να αλλάξουν οι συνθήκες διαβίωσης δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Στη θέση των πρώην υπανάπτυκτων χωρών, στη θέση των πρώην τριτοκοσμικών χωρών δημιουργήθηκε μια νέα ανερχόμενη δύναμη που διαμορφώνει νέους όρους οικονομικής και πολιτικής ισχύος, οδηγεί σταδιακά σε νέα διεθνή ισορροπία δυνάμεων.
Στις διεθνείς μετρήσεις πρωταρχικά είναι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, ο δείκτης προσδόκιμου ζωής, ο δείκτης αναλφαβητισμού κ.ο.κ. που προσδιορίζουν τις ανεπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες χώρες .Οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν υψηλούς δείκτες και επιτεύγματα που αργά αλλά σταθερά αλλάζουν και υπέρ των αναπτυσσόμενων χωρών σε μια διαρκή προσπάθεια σύγκλισης.
Το 60% του παγκόσμιου πλούτου το παράγουν οι άνθρωποι των αναπτυσσόμενων χωρών , αλλά ακόμα με δυσμενείς όρους ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των αναπτυγμένων κρατών, οι αναπτυσσόμενες χώρες δίνουν μάχη για βιώσιμη ανάπτυξη και για μείωση της φτώχειας και των συνεπειών της .Για αυτή την εξέλιξη ο Σαμιρ Αμιν αγωνίστηκε, μαζί με πολλούς άλλους, σε πολλές χώρες, για ένα άλλο κόσμο που είναι εφικτός .Οι άνθρωποι αλλάζουν τις αποφάσεις άλλων ανθρώπων.
Σαμίρ, δάσκαλε, κατά της εξάρτησης και υπέρ της Ανάπτυξης ,συναγωνιστή για τα δικαιώματα των λαών και των εθνών, θα είσαι πάντα στη μνήμη μας, θα προστρέχουμε στα βιβλία σου και στα κείμενα σου, όπως και σε βιβλία και κείμενα ενός άλλου κοινού μας φίλου του Κώστα Βεργόπουλο που θα είναι πάντα στη μνήμη μας .
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
