 |
|
|  Σάββατο 4/8
Οργή στην Σουηδία κατά τής αστυνομίας
Αστυνομικοί σκότωσαν εναν 20χρονο, με σύνδρομο Down και μία μορφή αυτισμού,μόνο και μόνο επειδή κρατούσε στα χέρια του ενα ψευτικο όπλο...
BBC,newsbeast.gr
Ένας νεαρός άνδρας τραυματίστηκε θανάσιμα από τη σουηδική αστυνομία, ενώ κρατούσε ένα ψεύτικο όπλο. Σύμφωνα με τα τοπικά Μέσα, είχε σύνδρομο Down και μία μορφή αυτισμού.
Οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ εναντίον του 20χρονου Eric Torell, «απαντώντας» σε αυτό που οι ίδιοι περιέγραψαν ως μία «απειλητική κατάσταση» ....
Σύμφωνα με την οικογένεια του νεαρού, είχε δηλωθεί η εξαφάνισή του, καθώς είχε φύγει από το σπίτι του πολλές ώρες νωρίτερα.
Η μητέρα του, Katarina Söderberg, είπε ότι το παιχνίδι ήταν δώρο και περιέγραψε τον γιο της σαν «τον πιο ευγενικό άνθρωπο του κόσμου», όπως αναφέρει το BBC. Μάλιστα, μιλώντας σε ένα Μέσο της Σουηδίας, τόνισε ότι ο Eric είχε σοβαρή αναπηρία και εντονότατο πρόβλημα ομιλίας, καθώς στην πραγματικότητα μπορούσε ίσα ίσα να προφέρει τη λέξη «μαμά».
Όσο για το πλαστικό παιχνίδι που είχε την ώρα του πυροβολισμού το περιέγραψε ως «ένα αυτόματο όπλο».
«Είναι αδύνατον να καταλάβω. Δεν θα πείραζε ούτε μύγα» είπε.
Το περιστατικό σημειώθηκε σε μια περιοχή της Στοκχόλμης , όταν η αστυνομία ανταποκρίθηκε σε αναφορές που έκαναν λόγο για έναν άνδρα που είχε στην κατοχή του όπλο.
Τρεις αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο και πλησίασαν τον Eric πριν τον διατάξουν να πετάξει αυτό που θεωρούσαν ότι είναι ένα επικίνδυνο όπλο. Ακολούθως τον πυροβόλησαν αφού αρνήθηκε να συμμορφωθεί και συμπεριφερόταν «απειλητικά», σύμφωνα με την αστυνομία.
Ο 20χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Η μητέρα του δήλωσε ότι ο γιος της είχε φύγει από το σπίτι αρκετές φορές αλλά πάντα κάποιος τον έβρισκε και τον επέστρεφε. Όπως αναφέρουν σουηδικά Μέσα, έχει διαταχθεί έρευνα για παράβαση καθήκοντος από πλευράς της αστυνομίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
