 |
|
|  Τρίτη 31/7
Νοσοκομείο πλημμύρισε στην Ινδία απο σφοδρές βροχοπτώσεις και... ψάρια κολυμπούσαν μέσα στους διαδρόμους και στους θαλάμους τών ασθενών!!
AFP-Reuters
Ο μουσώνας στην Ινδία, που έχει προκαλέσει τον θάνατο 545 ανθρώπων από τον Μάιο, προξένησε πλημμύρα μέσα σε νοσοκομείο του κρατιδίου Μπιχάρ, στη βορειοανατολική Ινδία, όπου ψάρια βρέθηκαν να κολυμπούν μέσα στους διαδρόμους και στον θάλαμο εντατικής νοσηλείας, ανακοίνωσαν οι αρχές.
Ενώ το ακάθαρτο νερό εισέρεε μέσα στην μονάδα εντατικής νοσηλείας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ναλάντα στην Πάντα, την πρωτεύουσα του Μπιχάρ, οι ασθενείς οχυρώθηκαν όπως μπορούσαν στα κρεβάτια τους περιμένοντας να περάσει ο χείμαρρος. Μάλιστα, ο συγγενής ενός ασθενή έπιασε ένα ψάρι.
Εικόνες που μεταδόθηκαν από την τηλεόραση δείχνουν το νερό να έχει φθάσει μέχρι τα γόνατα των γιατρών που φροντίζουν ασθενείς οι οποίοι βρίσκονται πάνω σε κλίνες το ύψος των οποίων έχει ρυθμιστεί αρκετά ψηλά από το πάτωμα. Ορισμένοι ασθενείς απομακρύνθηκαν από τον θάλαμο, ενώ το προσωπικό απασχολείτο με την άντληση του νερού που είχε εισχωρήσει ήδη στον ιατρικό εξοπλισμό.
"'Ένα μέρος του ισογείου πλημμύρισε χθες, Κυριακή, αφότου έφραξε ένας σωλήνας λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων", εξήγησε ο Σιταράμ Πρασάντ, εκπρόσωπος του νοσοκομείου.
Το περιστατικό δείχνει τα προβλήματα που αναδεικνύονται για τις υποδομές της χώρας από το πέρασμα ενός μουσώνα που σπέρνει κάθε χρόνο τον θάνατο και την καταστροφή. Από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο, δεκάδες χιλιάδες κτίρια και κατοικίες πλημμυρίζουν σε τακτική βάση.
Από τον Μάιο, 545 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας των βροχοπτώσεων που έπληξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περισσότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους. Μόνο στο κρατίδιο Ουτάρ Πραντές, που βρίσκεται δυτικά του Μπιχάρ, η κατάρρευση σπιτιών και τοίχων ήταν αιτία να χάσουν τη ζωή τους σχεδόν 80 άνθρωποι από την Πέμπτη, σύμφωνα με τον τοπικό εκπρόσωπο της υπηρεσίας εκτάκτων καταστάσεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
