 |
|
|  Πέμπτη 26/7
Σεργιάνι στον Κόσμο
Μηχανικοί απο την Χιλή σχεδιάζουν μη ρυπογόνα σακούλα, διαλυτή στο νερό
AFP
Δύο μηχανικοί στη Χιλή παρουσίασαν σακούλες παντοπωλείου, διαλυτές στο νερό, μη ρυπογόνες, καθώς η σύστασή τους δεν περιέχει παράγωγα πετρελαίου.
Στόχος των μηχανικών είναι το προϊόν τους να σταματήσει τη ρύπανση από το πλαστικό. Το μυστικό τους; η αντικατάσταση του πετρελαίου με ασβεστόλιθο χρησιμοποιώντας μια τροποποιημένη εκδοχή του χημικού τύπου PVA (πολυβινυλική αλκοόλη).
"Το προϊόν μας είναι ένα παράγωγο ασβεστολιθικού πετρώματος που δεν έχει περιβαλλοντική επίπτωση", εξήγησε ο Ρομπέρτο Αστέτε, γενικός διευθυντής της εταιρίας SoluBag σε συνέντευξη Τύπου στο Σαντιάγο.
Μαζί με τον Κριστιάν Ολιβάρες, εμπορικό διευθυντή της εταιρίας, με τον οποίο σχεδίασαν το προϊόν από πολυβινυλική αλκοόλη (PVA, διαλυτή το νερό), ελπίζουν να διαθέσουν τη σακούλα τους στην αγορά από τον Οκτώβριο στη Χιλή, μια από τις πρώτες χώρες της Λατινικής Αμερικής που απαγόρευσαν τη χρήση της παραδοσιακής πλαστικής σακούλας.
"Είναι σαν να φτιάχνεις ψωμί... που χρειάζεσαι αλεύρι και άλλα υλικά. Το δικό μας αλεύρι είναι η πολυβινυλική αλκοόλη και άλλα υλικά, εγκεκριμένα από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), που μας επέτρεψαν την κατασκευή διαφόρων προϊόντων" με το υλικό αυτό αντί για πλαστικό.
Εκτός από την κλασική σακούλα, οι μηχανικοί παρουσίασαν και μια άλλη από επαναχρησιμοποιημένο ύφασμα. Η τελευταία, πιο ανθεκτική, επίσης φιλική προς στο περιβάλλον, διαλύεται στο ζεστό νερό, η πρώτη στο κρύο νερό.
Μόλις οι σακούλες διαλυθούν, όπως έγινε και παροουσία των δημοσιογράφων, μπροστά "έμεινε άνθρακας στο νερό", κάτι που δεν έχει καμιά επίπτωση στον ανθρώπινο οργανισμό" εξήγησε ο Αστέτε πριν πιει το νερό. Όσο για το κόστος του προϊόντος, είναι όμοιο με αυτό της κατασκευής της πλαστικής σακούλας αλλά οι μηχανικοί αναζητούν επίσης τρόπους για να είναι χαμηλότερο.
"Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο παραδοσιακό πλαστικό και στο δικό μας υλικό είναι ότι το πρώτο θα μείνει 150 με 500 χρόνια στη φύση και το δικό μας μόνο πέντε λεπτά. Αποφασίζεις πότε θα το καταστρέψεις. Πρακτικά, μπορούμε να ανακυκλώσουμε τις σακούλες μέσα στην κατσαρόλα ή στο πλυντήριο", είπε ο Αστέτε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
