 |
|
|  Kυριακή 22/7
Νέα τρέλα στη Βρετανία
Καραμέλες... μαυρίσματος με γεύση βατόμουρου
Daily Mail,protothema.gr
Για να αποκτήσετε ένα μαυρισμένο ακαταμάχητο δέρμα,δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
Για όσους λατρεύουν τη γεύση βατόμουρο, τα νέα είναι ιδιαίτερα ευχάριστα.
Μία καραμέλα μπορεί να χαρίσει μπρούτζινο δέρμα.Οι καραμέλες μαυρίσματος, όπως ισχυρίζεται η παρασκευάστρια εταιρεία,κάνουν το όνειρο πολλών γυναικών και ανδρών πραγματικότητα.
Kυκλοφορούν από τον Μάρτιο στις προθήκες των βρετανικών καταστημάτων-πωλούνται και online- κι έκτοτε έχουν αποκτήσει φανατικούς οπαδούς.
Πρόκειται για ένα συμπλήρωμα το οποίο απευθύνεται σε όλους όσοι θέλουν να αποκτήσουν ένα υπέροχο μαύρισμα χωρίς να βάλουν στο σώμα τους κάποια κρέμα ή να εκτεθούν στον ήλιο ώρες ατελείωτες.
Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα Daily Mail, η εταιρεία που παρασκευάζει τις καραμέλες και βρίσκεται στην καρδιά του Λονδίνου, κάνει χρυσές δουλειές.
Μέσα σε 48 ώρες από την στιγμή που κυκλοφόρησε τις καραμέλες μαυρίσματος, το απόθεμά της εξαντλήθηκε.
Ένα κουτί καραμέλες μαυρίσματος κοστίσει 17,99 λίρες .
Οι καραμέλες είναι κατάλληλες και για χορτοφάγους. Επιπλέον,δεν εμπεριέχουν γλουτένη.
Σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται στις οδηγίες χρήσης, μπορεί να προσφέρουν ένα τέλειο μπρούτζινο χρώμα αρκεί να λαμβάνονται δύο φορές την ημέρα προκειμένου το δέρμα να μπορεί να απορροφήσει θρεπτικές φυτικές ουσίες.
Όπως αναφέρουν οι χρήστες, μέσα σε λίγες ημέρες έχουν δει θεαματικά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του «UTΑΝ», θα πρέπει να καταναλώνεται 2 έως 3 καραμέλες την ημέρα επί δύο εβδομάδες πριν από την έκθεση στον ήλιο.
Οι καραμέλες αυτές εμπεριέχουν οργανικές χρωστικές που προσδίδουν στο δέρμα μια χρυσή απόχρωση αλλά και βιταμίνη C που ενισχύσει το κολλαγόνο του δέρματος και το κάνει να φαίνεται πιο λαμπερό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
