 |
|
|  Τρίτη 3/7
Μουντιάλ Ρωσίας
Με «σφραγίδα» Νεϊμάρ ,2-0 η Βραζιλία το Μεξικό
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Πιστή στο ραντεβού της με την προημιτελική φάση των Παγκοσμίων Κυπέλλων, η Βραζιλία επικράτησε 2-0 του Μεξικού στη Σαμάρα και εξασφάλισε το εισιτήριο για την οκτάδα του Μουντιάλ της Ρωσίας. Τα γκολ του Νεϊμάρ στο 51΄ και του Φιρμίνο στο 88΄ έστειλαν τη «σελεσάο» για έβδομη διαδοχική διοργάνωση στα προημιτελικά και επέκτειναν αντίστοιχα το αρνητικό σερί της "Ελ Τρι", που μετρά επτά συνεχόμενους αποκλεισμούς στη φάση των «16». Επόμενο εμπόδιο για τους Νοτιοαμερικανούς, την Παρασκευή 6/7, θα είναι ο νικητής της αναμέτρησης Βέλγιο-Ιαπωνία.
Ο Μαρσέλο δεν κατάφερε να ξεπεράσει το μυϊκό πρόβλημα στην πλάτη, που τον ταλαιπωρεί από το τελευταίο παιχνίδι των ομίλων με τη Σερβία, με τον Φιλίπε Λουίς να παίρνει τη θέση του στο αριστερό άκρο της άμυνας της «σελεσάο». Από την άλλη πλευρά, ο Χουάν Κάρλος Οσόριο «θυσίασε» τον Μιγκέλ Λαγιούν για να βάλει έναν πιο αμυντικογενή μέσο κι έτσι ο 39χρονος Μαρκές βρέθηκε για πρώτη φορά στη φετινή διοργάνωση στην ενδεκάδα.
Αποφασισμένοι να πιέσουν από το ξεκίνημα ψηλά και να δυσκολέψουν τους αντιπάλους τους, οι Μεξικανοί ήταν εξαιρετικοί στα πρώτα 25 λεπτά και είχαν το «πάνω χέρι», φτάνοντας αρκετές φορές με αξιώσεις στην περιοχή του Αλισον. Μόλις στο 2ο λεπτό μάλιστα, μετά από λάθος έξοδο του Βραζιλιάνου τερματοφύλακα, χρειάστηκε ένα καίριο μπλοκ του Μιράντα για να απομακρυνθεί το σουτ του Λοσάνο. Στη συνέχεια όμως, η «σελεσάο» ανέβηκε και πήρε τα ηνία του αγώνα, με τον Νεϊμάρ να κάνει στο 25΄ μία εξαιρετική ατομική ενέργεια, αλλά τον Οτσόα να αποκρούει το τελικό σουτ. Ο Μεξικανός γκολκίπερ είχε απάντηση και στο σουτ του Γκάμπριελ Ζεσούς στο 33΄, στην τελευταία αξιόλογη φάση του α΄ μέρους.
Η Βραζιλία συνέχισε να πιέζει και δικαιώθηκε στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου. Αφού πρώτα ο Οτσόα απέκρουσε το δυνατό σουτ του Κουτίνιο (48΄), το γκολ ήρθε στο 51΄. Ο Νεϊμάρ πάτησε τη μπάλα για τον Γουίλιαν, ο οποίος μπήκε ταχύτατα στην περιοχή, έκανε τη συρτή σέντρα-σουτ και ο Νεϊμάρ έσπρωξε με προβολή τη μπάλα στα δίχτυα.
Το γκολ άλλαξε τη μορφή του αγώνα, καθώς οι Μεξικανοί ανοίχτηκαν, αφήνοντας παράλληλα κενά στην άμυνά τους. Ο Οτσόα απέκρουσε το σουτ του Παουλίνιο στο 59΄, ο Αλισον τον... μιμήθηκε στο 61΄, διώχνοντας σε κόρνερ το σουτ του Κάρλος Βέλα, ενώ στο 64΄ ο Γουίλιαν βρέθηκε σε πολύ καλή θέση μέσα στην περιοχή, αλλά ο Οτσόα ήταν και πάλι παρών. Στο 68΄, από ακόμη μία κούρσα του εξαιρετικού Γουίλιαν, ο Νεϊμάρ σούταρε από το σημείο του πέναλτι, αλλά η μπάλα κόντραρε και πέρασε δίπλα από τη ρίζα του δοκαριού. Από τη στιγμή που δεν κατάφεραν να «κλειδώσουν» το ματς, οι παίκτες του Τίτε οπισθοχώρησαν, έκλεισαν τους διαδρόμους και απέδειξαν γιατί η φετινή ομάδα θεωρείται η πιο... ευρωπαϊκή έκδοση της Βραζιλίας. Η "Ελ Τρι" δεν απείλησε ουσιαστικά και στο 88΄ ο Νεϊμάρ έφυγε στην αντεπίθεση και πλάσαρε, ο Οτσόα ακούμπησε τη μπάλα αλλά ο επερχόμενος Φιρμίνο (δύο λεπτά μετά την είσοδό του στο παιχνίδι) μπήκε με τη μπάλα στα δίχτυα και «σφράγισε» τη νίκη-πρόκριση της «σελεσάο».
Το αρνητικό για τη «σελεσάο» είναι η κάρτα που δέχθηκε ο Κασεμίρο, που είναι η δεύτερη και σημαίνει ότι ο αμυντικός χαφ της Ρεάλ, παίκτης «κλειδί» στο σύστημα του Τίτε, θα απουσιάσει από τον προημιτελικό της Παρασκευής (6/7).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
