 |
|
|  Tρίτη 3/7
Μυστήριο στην Ινδία...
.... με την ομαδική αυτοκτονία 11 μελών της ίδιας οικογένειας -Η αστυνομία πιθανολογεί οτι πρόκειται για αυτοκτονία στo πλαίσιo ενός θρησκευτικού τελετουργικού
AFP
Έντεκα άνθρωποι, όλοι μέλη της ίδιας οικογένειας, βρέθηκαν την Κυριακή νεκροί στην κατοικία τους στο προάστιο Μπουράρι, στο Νέο Δελχί. Ένας γείτονας που επισκέφθηκε το σπίτι και βρέθηκε μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα ειδοποίησε την αστυνομία.
Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν τα πτώματα επτά γυναικών, δύο ανδρών και δύο 15χρονων αγοριών. Οι δέκα από τις σορούς ήταν κρεμασμένες στο ταβάνι της κατοικίας με τα μάτια δεμένα, μπαμπάκι στα αυτιά και τα σώματα τυλιγμένα με καλώδια και κασκόλ με θρησκευτικά μοτίβα. Μία ακόμα σορός, η οποία ανήκε σε 70χρονη γυναίκα, βρέθηκε στραγγαλισμένη στο δάπεδο. Μόνο ο σκύλος της οικογένειας εντοπίστηκε ζωντανός μέσα στο σπίτι.
Η αρχική εκτίμηση της αστυνομίας είναι πως πρόκειται για υπόθεση μαζικής θρησκευτικής αυτοκτονίας αφού οι αρχές δεν εντόπισαν παραβίαση στην είσοδο, τραύματα από όπλο ή κάποιο άλλο στοιχείο που θα παρέπεμπε σε ανθρωποκτονία. Αντίθετα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο, η αστυνομία εντόπισε ιδιόγραφα σημειώματα που αποδεικνύουν πως η οικογένεια είχε προετοιμαστεί για την «μαζική σωτηρία» και είχε εξετάσει με προσοχή τον τρόπο απαγχονισμού.
Πάντως, η αστυνομία μέχρι να έχει στα χέρια της και τα αποτελέσματα της νεκροψίας, κρατά ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα και αυτό της ανθρωποκτονίας και στο μεταξύ, αναλύει τα στοιχεία από τα κινητά τηλέφωνα των θυμάτων και εξετάζει μάρτυρες. «Είναι ακόμα πολύ νωρίς (για να γνωρίζουμε τι συνέβη). Πρόκειται για μια έρευνα που συνεχίζεται και ακόμα δεν έχουμε αποκλείσει τίποτα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), πηγή της αστυνομίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
