 |
|
|  Πέμπτη 28/6
Άνδρας επιτέθηκε με μαχαίρι και σκότωσε δύο παιδιά σε δημοτικό σχολείο στην Κίνα
Hihnua
Ένας άνδρας οπλισμένος με μαχαίρι επιτέθηκε στους μαθητές στην είσοδο ενός δημοτικού σχολείου στην περιοχή Σούχουϊ στην κεντρική Σανγκάη, σκοτώνοντας δύο παιδιά, σύμφωνα με την αστυνομία.
Ο 29χρονος επιτέθηκε σε τρία αγόρια και μια μητέρα με ένα μαχαίρι για λαχανικά γύρω στις 11:30 τοπική ώρα (06:30 ώρα Ελλάδος), ανακοίνωσε η αστυνομία της Σούχουϊ στον επίσημο λογαριασμό της στο κινεζικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης Weibo.
Τα θύματα διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο, αλλά τα δύο παιδιά υπέκυψαν στα τραύματά τους, πρόσθεσε η αστυνομία, η οποία διευκρίνισε ότι δεν απειλείται η ζωή του τρίτου αγοριού και της μητέρας στην οποία επιτέθηκε επίσης ο 29χρονος.
Ο άνδρας, ο οποίος συνελήφθη επιτόπου, είναι άνεργος και οργισμένος με την κοινωνία, σύμφωνα με την αστυνομία. Βίντεο που κυκλοφόρησε στο Weibo δείχνει κάποιους να δένουν τον επιτιθέμενο με σκοινιά πάνω σε ένα πεζοδρόμιο.
Τα βίαια εγκλήματα σπανίζουν στην Κίνα σε σύγκριση με πολλές άλλες χώρες, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις στις οποίες η ασφάλεια είναι μεγάλη. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί κάποιες επιθέσεις με μαχαίρι ή τσεκούρι, πολλές με στόχο παιδιά.
Τον Απρίλιο ένας 28χρονος που μισούσε τα παιδιά μετά τον σχολικό εκφοβισμό που είχε υποστεί ο ίδιος όταν πήγαινε σχολείο, μαχαίρωσε μέχρι θανάτου επτά μαθητές γυμνασίου στην Κίνα, οι οποίοι επέστρεφαν στα σπίτια τους από το σχολείο στη βορειοδυτική επαρχία Σαανσί.
Οι επιθέσεις αυτού του είδους αποδίδονται συχνά σε ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα ή προσωπικά πάθη. Τα μαχαίρια είναι το όπλο που χρησιμοποιείται συνήθως επειδή οι έλεγχοι για τα όπλα είναι εξαιρετικά αυστηροί στην Κίνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
