 |
|
|  Παρασκευή 8/6
Οι ΗΠΑ επέστρεψαν στην Ισπανία μια κλεμμένη επιστολή του Κολόμβου-Eίχε γραφεί το 1493 και είχε κλαπεί από την εθνική βιβλιοθήκη της Καταλονίας
AFP
Μετά από πολυετείς έρευνες, οι αμερικανικές αρχές επέστρεψαν στην Ισπανία το αντίγραφο της περίφημης επιστολής του Χριστόφορου Κολόμβου του 1493 που είχε κλαπεί από την εθνική βιβλιοθήκη της Καταλονίας.
Το έγγραφο που κλάπηκε ήταν ένα από τα 16 αντίγραφα που είχαν γίνει την εποχή εκείνη, κατόπιν αιτήματος του ίδιου του Κολόμβου, της επιστολής στην οποία ο θαλασσοπόρος εξερευνητής παρουσίαζε στο ισπανικό στέμμα τις ανακαλύψεις του.
Η επιστολή παραδόθηκε στον πρεσβευτή της Ισπανίας στην Ουάσινγκτον, κλείνοντας έτσι μια έρευνα που κράτησε πάνω από επτά χρόνια και στην οποία ενεπλάκησαν επίσης η Γαλλία και η Βραζιλία, όπως ανακοίνωσε ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας του Ντέλαγουερ.
Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, η έρευνα ξεκίνησε το 2011, αφού ένας πληροφοριοδότης ενημέρωσε τις αμερικανικές αρχές ότι πολλά αντίγραφα αυτής της περίφημης επιστολής είχαν κλαπεί από ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες και είχαν αντικατασταθεί με πλαστά.
Από τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι το αντίγραφο της βιβλιοθήκης της Βαρκελόνης είχε πουληθεί για πρώτη φορά το 2005 έναντι 600.000 ευρώ από Ιταλούς παλαιοβιβλιοπώλες. Το 2011 βγήκε και πάλι στην "αγορά" και πουλήθηκε ξανά έναντι 900.000 ευρώ.
Μετά από μακρές διαπραγματεύσεις, ο "ιδιοκτήτης" της επιστολής, που δεν κατονομάστηκε, δέχτηκε να την παραδώσει στις αμερικανικές αρχές που απευθύνθηκαν σε ειδικούς και πιστοποίησαν την αυθεντικότητά της.
"Είναι πραγματικά τιμή μας να επιστρέψουμε αυτό το ιστορικά σημαντικό έγγραφο στην Ισπανία, τον νόμιμο ιδιοκτήτη της", υπογράμμισε κατά τη διάρκεια της τελετής ο εισαγγελέας Ντέιβιντ Γουάις.
Ο πρεσβευτής της Ισπανίας Πέδρο Μορένες χαιρέτισε τους "δεσμούς" μεταξύ της Μαδρίτης και της Ουάσινγκτον και την συνεργασία των αμερικανικών αρχών με τις ισπανικές που επέφερε καρπούς και οδήγησε "στην επιστροφή αυτού του πολιτιστικού αγαθού στην Ισπανία".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
