 |
|
|  Δευτέρα 4/6
Σχεδόν τα μισά παιδιά στο Αφγανιστάν δεν πηγαίνουν σχολείο
Reuters
Σχεδόν τα μισά παιδιά στο Αφγανιστάν δεν πηγαίνουν σχολείο εξαιτίας των συγκρούσεων, της φτώχειας, των γάμων ανηλίκων και των διακρίσεων εις βάρος των κοριτσιών, με τον αριθμό να παρουσιάζει αύξηση για πρώτη φορά από το 2002, προειδοποιούν σε έκθεσή τους ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Οι συγκρούσεις έχουν αναγκάσει πολλά σχολεία να κλείσουν, υπονομεύοντας τα εύθραυστα κέρδη που έχουν σημειωθεί στην εκπαίδευση των κοριτσιών, σε μια χώρα όπου εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πατήσει ποτέ μέσα σε σχολική αίθουσα.
Περίπου 3,7 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 7 με 17 ετών, δηλαδή το 44% όλων των παιδιών του Αφγανιστάν, δεν πηγαίνουν σχολείο, με τα 2,7 εκατομμύρια εξ αυτών να είναι κορίτσια, κατήγγειλε ο υπουργός Μίρουαϊς Μπάλκι στη διάρκεια ενός σεμιναρίου εξηγώντας την έρευνα που διεξήγαγε η Unicef USAID και το ανεξάρτητο think-tank Samuel Hall.
Οι Ταλιμπάν, που προσπαθούν να ανατρέψουν την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ κυβέρνηση του Αφγανιστάν και να επαναφέρουν τον αυστηρό ισλαμικό νόμο, αντιτίθενται στην εκπαίδευση των κοριτσιών. Παράλληλα οι απειλές από το Ισλαμικό Κράτος έχουν αναγκάσει πολλά σχολεία να κλείσουν τις πόρτες τους.
Χωρίς να αναφέρει τους Ταλιμπάν ή το Ισλαμικό Κράτος ο Μπάλκι δήλωσε ότι υπάρχουν «πολλοί λόγοι» εξαιτίας των οποίων τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο.
«Η εκπαίδευση των παιδιών είναι η πιο σημαντική εξέλιξη στις ανθρώπινες κοινωνίες», τόνισε. «Είναι το πιο σημαντικό όπλο στην αντιμετώπιση του πολέμου, της φτώχειας και της ανεργίας», συνέχισε.
Στις επαρχίες που καταγράφεται ο μεγαλύτερος αριθμός παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο, έως και το 85% των κοριτσιών απέχουν από την εκπαίδευση, σημειώνουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Τον Απρίλιο αντάρτες πυρπόλησαν δύο σχολεία, ενώ εξαιτίας της βίας αναγκάστηκαν να κλείσουν εκατοντάδες ιδιωτικά σχολεία.
«Η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης δεν αποτελεί επιλογή για το Αφγανιστάν, αν σκοπεύουμε να διασφαλίσουμε το δικαίωμα κάθε παιδιού στην εκπαίδευση», τόνισε η Αντέλ Κοντρ της Unicef. «Όταν τα παιδιά δεν είναι στα σχολεία, κινδυνεύουν περισσότερο να κακοποιηθούν, να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης και στρατολόγησης», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
