 |
|
|  Πέμπτη 31/5
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
37χρονος Ομογενής επιχειρηματίας δολοφονήθηκε,κάτω απο άγνωστες συνθήκες,στο Τορόντο τού Καναδά
ekirikas.com
Aγνωστος ή άγνωστοι πυροβόλησαν και σκότωσαν τον ελληνικής καταγωγής επιχειρηματία Μάθιου – Ματθαίο- Στάικο (Matthew Staikos), 37 ετών, στο Yorkville του Τορόντο, γιο του Νίκου Στάικου, κατασκευαστή, σύμφωνα με την «Toronto Sun».
Τον άτυχο ομογενή, ανέφεραν τοπικά ΜΜΕ, βρήκαν οι ομάδες πρώτων βοηθειών που ανταποκρίθηκαν στις αναφορές για περιστατικό πυροβολισμών στις Bay St. και Yorkville Ave.
Η Αστυνομία του Τορόντο (Toronto Police) έλαβε αναφορές για τουλάχιστον τρεις πυροβολισμούς. Ο Μάθιου Στάικος φέρεται να είχε τραύμα από σφαίρα στο κεφάλι και το περιστατικό αντιμετωπίζεται ως δολοφονία.
Στην περιοχή όπου έγινε το συμβάν, διατηρεί κατάστημα ένας άλλος ομογενής, ο κ. Χάρι Παπαδόπουλος (Harry Papadopoulos), το «Herman Sellers Gough Furs».
«Οταν κάλεσε η Ασφάλεια, νόμιζα ότι πρόκειται για διάρρηξη. Επειτα διαπίστωσα τι είχε συνέβη. Αυτό δε συμβαίνει συνήθως», δήλωσε στην «Toronto Sun». «Υποθέτω είναι σημάδι των καιρών, αλλά είναι αρκετά σοκαριστικό», είπε στο «Global News».
Ο Μάθιου Στάικος, σύμφωνα με την εφημερίδα, είναι το 36ο θύμα δολοφονίας στην πόλη για το 2018.
Ποιος ήταν ο Μάθιου Στάικος
Ο Μάθιου -Ματθαίος- Στάικος ήταν πρόεδρος στην εταιρεία επενδύσεων Staikos Investments, CEO στην Vleepo και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και σύμβουλος της Triggerfox.
Η Vleepo, είναι μία ελληνική startup που κατόρθωσε να διαγράψει μια σημαντική πορεία με έδρα τη Λάρισα. Πρόκειται για ένα application για κινητά, το οποίο είναι η εξέλιξη των search tool και εργαλείων επικοινωνίας.
Ο Μ. Στάικος γεννήθηκε το 1980 στον Καναδά. Σπούδασε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών. Πριν ακόμη ολοκληρώσει τις σπουδές του δημιούργησε με τον αδελφό του την εταιρεία με την επωνυμία Torch Mobile, με γραφεία στο Τορόντο και στο Πεκίνο.
Η εταιρεία εξαγοράστηκε από την εταιρεία Research In Motion (RIM) κατασκευάστρια των θρυλικών συσκευών BlackBerry. Ο ίδιος υπήρξε και τεχνικός διευθυντής, τεχνολογιών Web της RIM.
Το 2017 είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην αθηναϊκή εφημερίδα «Καθημερινή» για την απόφασή του να ιδρύσει μία επιχείρηση startup στην Ελλάδα.
«Ακόμα θυμάται τη στιγμή που ενημέρωσε κάποιους γνωστούς του στο Τορόντο πως σκόπευε να φτιάξει μια startup στην Ελλάδα. ‘Είσαι τρελός;’ ήταν η αυθόρμητη αντίδρασή τους. Ηταν το καλοκαίρι του 2015, του δημοψηφίσματος και των capital controls και βέβαια πολύ πριν από την επιτυχία του taxibeat και κάποιων άλλων ελληνικών εταιρειών τεχνολογίας που έχουν γίνει ευρέως γνωστές διαπρέποντας στο εξωτερικό. Και όμως, o Μάθιου Στάικος… ήταν αποφασισμένος να το τολμήσει», ανέφερε η δημοσιογράφος, Μαριάννα Κακαουνάκη.
«Με ελληνική καταγωγή (ο πατέρας του μεγάλωσε στη Λιβαδειά) αποφάσισε μετά το Πανεπιστήμιο, κατ’ αρχάς να μάθει τη γλώσσα. Ξεκίνησε μαθήματα και με κάθε ευκαιρία ταξίδευε στην Ελλάδα. ‘Κάποια στιγμή όταν είδα πως τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ σκέφτηκα πως είναι σημαντικό ο καθένας να προσπαθήσει να κάνει κάτι καλό για τη χώρα. Να δείξουμε πως δεν συμβαίνουν εκεί μόνο άσχημα πράγματα’», ήταν άλλο ένα απόσπασμα της συνέντευξης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
