 |
|
|  Δευτέρα 28/5
Η σκληρή δεξιά προηγείται στην Κολομβία, αλλά το αποτέλεσμα θα κριθεί τη 17η Ιουνίου
AFP-Reuters
Ο υποψήφιος της σκληρής δεξιάς, η οποία εναντιώνεται στη συμφωνία ειρήνης με την πρώην οργάνωση ανταρτών FARC, κατέλαβε την πρώτη θέση στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που διεξήχθη την Κυριακή στην Κολομβία, αλλά θα χρειαστεί να αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο με τον υποψήφιο της αντισυστημικής αριστεράς.
Σε μια χώρα η οποία μόλις αναδύεται από μισό και πλέον αιώνα εμφυλίου πολέμου και η δεξιά κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό πάντα, ο υποψήφιός της Ιβάν Ντούκε, που αντιτίθεται στη συμφωνία με τους πρώην αντάρτες, κατέλαβε με διαφορά την πρώτη θέση, ενώ στη δεύτερη ακολούθησε ο Γκουστάβο Πέτρο, πρώην δήμαρχος της πρωτεύουσας, που δεν υποστηρίχθηκε από κανένα από τα παραδοσιακά κόμματα. Θα αναμετρηθούν στον δεύτερο γύρο, τη 17η Ιουνίου.
Με το 99,46% των ψηφοδελτίων να έχει καταμετρηθεί, ο Ντούκε, προστατευόμενος του Άλβαρο Ουρίμπε, του δεξιού πρώην προέδρου της Κολομβίας (2002-2010), συγκέντρωσε το 39,11% των ψήφων, ακολουθούμενος από τον Πέτρο, πρώην αντάρτη της οργάνωσης M-19, που διαλύθηκε πριν από δεκαετίες, ο οποίος έλαβε το 25,10%. Ο κεντρώος Σέρχιο Φαχάρδο κατέλαβε την τρίτη θέση με το 23,76% των ψήφων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιοποίησε η εκλογική επιτροπή.
Ο Ντούκε, ψηφίζοντας στην Μπογοτά, επέμεινε ότι θέλει μια χώρα όπου θα επικρατεί η «νομιμότητα», εξήγγειλε ότι θα καταπολεμήσει τη «διαφθορά», υποσχέθηκε «ασφάλεια» και «ελευθερία του επιχειρείν».
Ο Πέτρο, ο πρώτος υποψήφιος της αριστεράς που κατάφερε να φθάσει τόσο μακριά σε μια κούρσα για την προεδρία, από την πλευρά δήλωσε ότι θέλει «ένα παρόν και ένα μέλλον» στο οποίο δεν θα κυριαρχούν το μίσος κι η επιθυμία για εκδίκηση.
Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών, στον οποίο η σκληρή δεξιά της Κολομβίας ενδέχεται να ανακτήσει την προεδρία, πιθανότατα θα κρίνει το μέλλον της συμφωνίας ειρήνης που υπεγράφη στα τέλη του 2016 ανάμεσα στην κυβέρνηση και την ισχυρότερη οργάνωση ανταρτών του δυτικού ημισφαιρίου-μια συμφωνία που πόλωσε πάλι μια κοινωνία βαθιά διχασμένη από τον αδελφοκτόνο πόλεμο, τον πλέον μακρόχρονο στην αμερικανική ήπειρο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
