 |
|
|  Πέμπτη 24/5
Την σεξουαλική εκμετάλλευση από τον στρατό τής Νιγηρίας των γυναικών που γλίτωσαν από την οργάνωση Μπόκο Χαράμ με αντάλλαγμα τροφή, καταγγέλλει η Διεθνής Αμνηστία
AFP-Reuters
Ο στρατός της Νιγηρίας διέπραξε εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μεταξύ των οποίων βασανιστήρια, βιασμούς και φόνους αμάχων κατά τη μάχη της κατά της Μπόκο Χαράμ, κατήγγειλε σε έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία.
Γυναίκες βιάστηκαν από στρατιώτες και παραστρατιωτικούς με αντάλλαγμα τροφή, ενώ χιλιάδες άλλες πέθαναν από την πείνα σε καταυλισμούς εκτοπισμένων στη βορειοανατολική Νιγηρία, όπου δρα η Μπόκο Χαράμ, αναφέρεται στην έκθεση που εκτείνεται σε 89 σελίδες. Μάλιστα τα εγκλήματα συνεχίζονταν επί χρόνια και παρά την έναρξη τον Αύγουστο έρευνας που ζητήθηκε από τον Νιγηριανό πρόεδρο, τα ευρήματα της οποίας δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.
Σε ανακοίνωσή της η νιγηριανή προεδρία ανέφερε ότι η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δεν είναι αξιόπιστη, ενώ ο στρατός της χώρας του τη χαρακτήρισε «ψευδή έκθεση».
Η μη κυβερνητική οργάνωση κατηγορεί τον νιγηριανό στρατό και την πολιτοφυλακή που συνεργαζόταν με αυτόν στη μάχη κατά της Μπόκο Χαράμ ότι «χώρισαν τις γυναίκες από τους συζύγους τους» και «τις έκλεισαν σε απομονωμένους καταυλισμούς, όπου βιάστηκαν». Τα γεγονότα ξεκίνησαν το 2015 όταν οι αρχές ανακατέλαβαν περιοχές που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ανταρτών.
Οι περισσότεροι άνδρες και έφηβοι κρατούνταν χωριστά για να διασφαλιστεί ότι δεν συνδέονταν με τη τζιχαντιστική οργάνωση, οπότε οι γυναίκες βρέθηκαν μόνες και ανέλαβαν να φροντίσουν για τις ανάγκες των οικογενειών τους, τονίζει η Διεθνής Αμνηστία.
«Αντί θα λάβουν προστασία από τις αρχές, οι γυναίκες και τα κορίτσια αναγκάζονταν να υποστούν βιασμούς για να τραφούν και να μην πεθάνουν από την πείνα», δήλωσε η Οσάι Οζίγκο, διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας Νιγηρίας.
Η έκθεση, που βασίζεται σε περισσότερες από 250 συνεντεύξεις, αφορά τους καταυλισμούς που δημιουργήθηκαν σε επτά πόλεις της Πολιτείας Μπόρνο. Πολλές από τις γυναίκες δήλωσαν ότι έπεσαν θύμα βιασμού από τα τέλη 2015 ως τις αρχές 2016 στον καταυλισμό της πόλης Μπάμα, «όπου επικρατούσαν συνθήκες που πλησίαζαν τον λιμό».
«Ένα μέλος πολιτοφυλακής ήρθε να μου φέρει τροφή. Την επομένη μου είπε ότι πρέπει να πάω να βρω νερό σπίτι του. Τότε έκλεισε τη σκηνή πίσω μου και με βίασε», διηγήθηκε η Άμα, 20 ετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
