 |
|
|  Πέμπτη 10/5
Τρεις στρατιωτικοί σκοτώθηκαν σε ανταλλαγές πυρών με κακοποιούς στην Πολιτεία Γκερέρο τού Μεξικού
Reuters
Τρεις στρατιωτικοί σκοτώθηκαν και άλλοι τρεις τραυματίστηκαν σε μάχη με κακοποιούς που πιστεύεται ότι ήταν μέλη συμμορίας του οργανωμένου εγκλήματος σε μια νοτιοδυτική Πολιτεία του Μεξικού η οποία σπαράσσεται από τη βία που συνδέεται με τη διακίνηση ναρκωτικών, γνωστοποίησε το μεξικανικό γενικό επιτελείο την Τετάρτη.
Αφού έλαβαν μια ανώνυμη πληροφορία την Τρίτη ότι ένοπλοι βρίσκονταν στο ράντσο Ελ Πόσο, κοντά στην Κογιούκα δε Μπενίτες, στην Πολιτεία Γκερέρο, στρατιωτικοί έσπευσαν εκεί, όπου άγνωστοι άνοιξαν απροειδοποίητα πυρ εναντίον τους, σύμφωνα με το επιτελείο. Τρία στελέχη των ένοπλων δυνάμεων σκοτώθηκαν και άλλα τρία τραυματίστηκαν.
Το ράντσο ανήκει στην οικογένεια του Αμπέλ Μοντούφαρ, τέως δημάρχου της Κογιούκα δε Μπενίτες, ο οποίος δολοφονήθηκε την Τρίτη, διευκρίνισαν οι αρχές της Γκερέρο. Ο Μοντούφαρ είχε εγκαταλείψει το αξίωμα του στην αυτοδιοίκηση για να διεκδικήσει μια έδρα στο πολιτειακό Κογκρέσο με το κυβερνών Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI).
Τουλάχιστον 18 πολιτικοί έχουν δολοφονηθεί στην Πολιτεία Γκερέρο από τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με τις αρχές, με τη βία να κλιμακώνεται καθώς πλησιάζουν οι εκλογές της 1ης Ιουλίου.
Η Γκερέρο είναι μια από τις Πολιτείες του Μεξικού όπου καταγράφεται η μεγαλύτερη παραγωγή οπίου και διάφορες συμμορίες συγκρούονται για τον έλεγχο εδαφών και της διακίνησης.
Σε τηλεοπτική συνέντευξή του, ο Ρομπέρτο Άλβαρες, εκπρόσωπος της πολιτειακής κυβέρνησης για ζητήματα ασφαλείας, επισήμανε ότι η αύξηση της κατανάλωσης φαιντανύλης--ενός ισχυρού τεχνητού οπιοειδούς--στις ΗΠΑ μείωσε ραγδαία τις τιμές του οπίου που παράγεται στην Πολιτεία κι αυτό εξωθεί τα καρτέλ των ναρκωτικών να επιδιώκουν διαφοροποίηση των πηγών εσόδων τους, με ολοένα βιαιότερες μεθόδους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
