 |
|
|  Τετάρτη 9/5
ΕΛΛΑΔΑ-Δις ισόβια και πολυετείς καθείρξεις στους δύο δράστες της δολοφονίας δύο αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στην Αττική- Αθώωση τρίτου, ο οποίος πρωτοβάθμια είχε καταδικαστεί δις
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Με ποινές δύο φορές ισόβια και επιπλέον πολυετείς καθείρξεις στους δύο βασικούς κατηγορούμενους, αλλά και με μία ανατροπή της πρώτης απόφασης για τον τρίτο κατηγορούμενο, «έπεσε» η αυλαία της δευτεροβάθμιας δίκης για τη δολοφονία των δύο αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, τον Μάρτιο του 2011, κατά τη διάρκεια συμπλοκής στου Ρέντη, μετά από καταδίωξη δραστών ληστείας.
Η ετυμηγορία του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για το αποκαλούμενο «μακελειό στου Ρέντη», που κατέληξε στον θάνατο των αστυνομικών Γιάννη Ευαγγελινέλη 23 ετών και Γιώργου Σκυλογιάννη 22 ετών και τον τραυματισμό άλλων δύο συναδέλφων τους, επεφύλασσε εκ διαμέτρου αντίθετη κρίση από την πρωτοβάθμια για έναν εκ των κατηγορουμένων. Πρόκειται για τον Γιώργο Εμερτζίδη, ο οποίος σε πρώτο βαθμό είχε καταδικαστεί σε δις ισόβια για συνέργεια στις δύο εν ψυχρώ δολοφονίες και τώρα αθωώθηκε για αυτές τις κατηγορίες. Αντίθετα με τον Γιώργο Εμερτζίδη, ο οποίος καταδικάστηκε σε μικρή ποινή μόνο για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, το δικαστήριο επέβαλλε στους άλλους δύο βασικούς κατηγορουμένους, Ιωάννη Σαβίδη και Ανδρέα Ποφίδη, ποινή ισόβιας και επιπλέον 25ετούς κάθειρξης -συνολικά η επιπλέον ποινή είναι 66 έτη- καταδικάζοντάς τους ως φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας των αστυνομικών και του τραυματισμού των άλλων δύο.
Μαζί με τους τρεις δικάστηκαν και άλλοι εννέα κατηγορούμενοι, οι οποίοι, όπως και ο Εμερτζίδης, καταδικάστηκαν σε ποινές από από δύο έως οκτώ χρόνια φυλάκισης.
Η απόφαση για αθώωση του Εμερτζίδη από τις βασικές κατηγορίες προκάλεσε το ξέσπασμα των συγγενών των δύο αστυνομικών, οι οποίοι μέσα στην κατάμεστη από κόσμο και αστυνομικούς δικαστική αίθουσα περίμεναν να ακούσουν την ετυμηγορία. «Σκότωσαν τα παιδιά μας... Είναι δολοφόνοι, θα τους αθωώσετε κιόλας;» φώναζαν οι συγγενείς και οι μητέρες των δύο νεκρών.
Το περιστατικό είχε συμβεί το βράδυ της 1ης Μαρτίου 2011, όταν, μετά από ληστεία καταστήματος ψιλικών στο Μενίδι, αστυνομικοί εντόπισαν και καταδίωξαν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν οι δράστες. Η καταδίωξη είχε συνεχιστεί επί της Λεωφόρου Κηφισού, μέχρι που οι δράστες μπήκαν σε παράδρομο, στο ύψος του Ρέντη και ακινητοποίησαν το όχημά τους. Όταν τους πλησίασαν τέσσερις μοτοσυκλετιστές αστυνομικοί της ΔΙΑΣ, οι δράστες πετάχτηκαν από το αυτοκίνητο και με καλάσνικοφ άρχισαν να πυροβολούν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
