 |
|
|  Δευτέρα 7/5
Αύριο ξεκινάει το διαγωνιστικό μέρος της 63ης Eurovision με συμμετοχή της Ελλάδας και της Κύπρου
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2018 θα είναι ο 63ος και θα διεξαχθεί στην Altice Arena, στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας μετά την νίκη του Σαλβαντόρ Σομπράλ με το τραγούδι «Amar pelos dois». Είναι η πρώτη φορά που ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί στην Πορτογαλία.
Στην 63η Eurovision θα πάρουν μέρος 43 χώρες ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των διαγωνισμών του 2008 και του 2011. Η Ρωσία θα επιστρέψει μετά από την αποχώρησή της το 2017. Για πρώτη χρονιά ύστερα από το 2011 καμία χώρα δεν αποχώρησε από τον διαγωνισμό. Η Altice Arena, κατασκευάστηκε για την Παγκόσμια Έκθεση του 1998 (Expo ’98) και έχει χωρητικότητα 20.000 θεατών, κάνοντάς την, τον μεγαλύτερο κλειστό χώρο εκδηλώσεων στην Πορτογαλία και έναν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη. Η αρένα βρίσκεται στην «καρδιά» του Parque das Nações, μιας περιοχής στα βορειοανατολικά της Λισαβόνας, όπου φιλοξένησε την Expo ’98. Συνδέεται με μετρό, με το Διεθνές Αεροδρόμιο της Λισαβόνας και με τρένο (από τον σταθμό Oriente), με την υπόλοιπη χώρα και την Ευρώπη.
Ύστερα από κλήρωση η Ελλάδα θα εμφανιστεί στον Α΄ ημιτελικό της Eurovision, ο οποίος θα πραγματοποιηθεί αύριο (Τρίτη 8 Μαΐου). Η εμφάνιση της Ελλάδας, με την Γιάννα Τερζή και το τραγούδι «Όνειρό μου», το οποίο έγραψαν οι: Γιάννα Τερζή, Άρης Καλημέρης, Δημήτρης Σταματίου και Μιχάλης Παπαθανασίου, θα γίνει στο δεύτερο μισό της βραδιάς, όπως και της Κύπρου, με την Ελένη Φουρέιρα και το τραγούδι «Fuego» σε σύνθεση του Άλεξ Παπακωνσταντίνου.
Ο Β’ ημιτελικός θα γίνει στις 10 Μαΐου και ο τελικός της διοργάνωσης στις 12 Μαΐου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
